Cesarka może wiązać się z ryzykiem powstania zrostów pooperacyjnych, czyli nieprawidłowych połączeń między tkankami i narządami wewnętrznymi.
Cięciem cesarskim określamy poród drogą zabiegu chirurgicznego polegającego na przecięciu i otwarciu powłok macicy i wydobyciu płodu. Wbrew niektórym potocznym opiniom, jest to zabieg operacyjny w obrębie jamy brzusznej mogący nieść ze sobą szereg powikłań śród-, jak i pooperacyjnych. Cięcie cesarskie, jak każda inna operacja, może wiązać się z ryzykiem powstania zrostów pooperacyjnych, które są nieprawidłowymi połączeniami pomiędzy tkankami i narządami wewnętrznymi.
Jak powstają zrosty po cesarskim cięciu?
Narządy wewnętrzne i wewnętrzna ściany jamy brzusznej pokryte są cienką błoną – otrzewną. Nawet niewielkie jej podrażnienia, do których dochodzi podczas normalnych czynności wykonywanych w trakcie zabiegu operacyjnego mogą przyczynić się do powstawania zrostów, a te mogą prowadzić do sklejenia się tkanek i narządów, które fizjologicznie nie są ze sobą połączone. Efektem tych nieprawidłowych połączeń (zrostów) są różne dolegliwości i dysfunkcje narządów wewnętrznych oraz ból (przewlekły, nawracający) w podbrzuszu. Zrosty po cięciu cesarskim mogą powstawać np. pomiędzy macicą i wewnętrzną stroną ściany brzucha i mogą być przyczyną znacznego dyskomfortu życia codziennego jak również komplikacji kolejnego cięcia cesarskiego.
Zrosty w przebiegu pooperacyjnym mogą prowadzić do poważnych powikłań w postaci:
- niedrożności jelit – jest to najpoważniejsze powikłanie, które najczęściej wymaga leczenia operacyjnego (powtórnej operacji), uwolnienia zrostów i przywrócenia drożności przewodu pokarmowego;
- dysfunkcji przewodu pokarmowego związanej ze zwężeniem jelita, co powoduje wzdęcia i dolegliwości bólowe;
- niepłodności – zrosty zlokalizowane w miednicy małej i wewnątrz narządu rodnego (np. po cięciu cesarskim);
- zespołów bólowych.
Powstawaniu zrostów i ich powikłaniom można zapobiec
Rozwój medycyny, stosowane leczenie farmakologiczne i chirurgiczne oraz wprowadzenie endoskopowych technik operacyjnych mają na celu minimalizację uszkodzenia tkanek, a tym samym zmniejszenie ryzyka powstawania zrostów. Ogólnie metody zapobiegania powstawaniu zrostów można podzielić na dwie grupy: 1) odpowiednia technika operacyjna i 2) zastosowanie substancji i metod barierowych zapobiegających powstawaniu zrostów.
Do preparatów barierowych należy m.in. Hyalobarrier Gel, który jest gęstym i lepkim żelem zawierającym czysty kwas hialuronowy. Żelem tym pokrywa się operowane pole izolując w ten sposób sąsiadujące ze sobą tkanki, dzięki czemu nie stykają się one ze sobą, co zapobiega tworzeniu się zrostów. Czas krytyczny, w którym dochodzi do powstawania zrostów pooperacyjnych określa się na 3 – 5 dni, a preparaty tego typu pozostają w miejscu aplikacji 7 dni, dając maksimum ochrony przeciwzrostowej w tym czasie. Produkty tego typu są całkowicie biowchłanialne, nie mają wpływu na proces gojenia i nie dają żadnych objawów ubocznych.