Ciąża po 35 roku życia. Badania ciąży po 35. roku życia

Ciąża po 35. roku życia jest zawsze ciążą podwyższonego ryzyka. Aby w jak największym stopniu uchronić życie i zdrowie dziecka oraz matki, lekarze zalecają specjalistyczne badania, które pomogą w odpowiednim czasie wykryć ewentualne zaburzenia i poddać przyszła mamę terapii. Jak wygląda ciąża po 35 roku życia? Jakie badania przed ciąża po 35 roku życia warto zrobić? Sprawdź w naszym artykule!

Ciąża po 35 roku życia – dojrzałe macierzyństwo jest piękne!

Ciąża po 35 roku życia, czyli dojrzałe macierzyństwo, to coraz bardziej powszechny wybór par spełnionych zawodowo i ustabilizowanych pod względem finansowym i osobistym. I chociaż postęp cywilizacyjny i medyczny pozwala dziś na poczęcie dziecka nawet u kobiet starszych, dla wielu kwestia ta wciąż pozostaje kontrowersyjna. Jednym ze stałych elementów dyskusji są zagrożenia, jakie za sobą niesie.

Ciąża po 35 roku życia – ryzyko, jakie może ze sobą nieść to m.in.:

zintensyfikowane, często nietypowe dolegliwości ciążowe;
ryzyko zaburzeń cukrzycowych czy sercowych;
problemy z kręgosłupem i stawami;
zwiększone ryzyko komplikacji okołoporodowych;
niebezpieczeństwo powstania u dziecka wad rozwojowych i genetycznych (m.in. zespołu Downa, Edwarda i Patau).

Wszystko to jest realnym zmartwieniem kobiet, które decydują się na ciążę po 35 roku życia. Dlatego dojrzałe mamy, zachodząc w ciążę, są zobligowane do szczególnej troski o swoje zdrowie – tylko regularne badania i wizyty lekarskie pozwolą jej zachować kontrolę nad tym, co może dziać się z jej organizmem w tym szczególnym czasie. Mama po 35. roku życia powinna także skorzystać z inwazyjnych i nieinwazyjnych badań genetycznych, prenatalnych.

Badania genetyczne dla kobiet w ciąży zalecane są szczególnie dla kobiet w ciąży po 35. roku życia ze względu na zagrożenia, jakie niesie za sobą wiek przyszłej mamy dla rozwoju płodu.

Jakie badania przed ciążą po 35. roku życia?

Warto również pamiętać o tym, że z roku na rok płodność kobiety maleje, ale też o tym, że warto się do takiej ciąży przygotować. Najważniejsza jest konsultacja z lekarzem jeszcze przed planowaną ciążą. Warto odwiedzić ginekologa i przeprowadzić podstawowe badania zdrowotne. Przed planowaną ciążą nie zaszkodzi wykonać takich badań jak:

pomiar ciśnienia tętniczego krwi;
morfologia;
pomiar TSH;
badanie ogólne moczu.

Przed planowaniem ciąży warto również wykonać:

cytologia;
USG piersi,
USG narządu rodnego,
badanie stomatologiczne – nieleczona próchnica może być przyczyną poronień oraz porodu przedwczesnego.

W staraniach pomoże zdrowy tryb życia – regularna aktywność fizyczna, zdrowa dieta i unikanie stresu. Warto zrezygnować z używek oraz przyjrzeć się swojej wadze. Należy pochylić się również nad odpowiednią suplementacją. Przyjmowanie kwasu foliowego przed i w trakcie ciąży w celu zmniejszenia ryzyka wad cewy nerwowej u dziecka. Wszelkie leki i suplementy powinny być wprowadzone za zgodą lekarza prowadzącego.

Jakie badania w ciąży po 35. roku życia?

W ciąży po 35. roku życia przyszłą mamę obowiązują te same badania w czasie ciąży, co jej młodsze koleżanki. Bieżący monitoring rozwoju ciąży obejmuje przede wszystkim:

badania morfologiczne, które pozwalają wykryć niedobory substancji odżywczych, a także zdiagnozować ewentualną niedokrwistość;
badanie ogólne moczu, analizujące przede wszystkim stan nerek;
oznaczenie poziomu glukozy, monitorujące podatność ciężarnej na cukrzyce ciążową;
badanie grupy krwi, dzięki któremu można wykluczyć ewentualny konflikt serologiczny;
badanie antygenu HBs, w kierunku żółtaczki zakaźnej typu B;
badanie WR na obecność kiły;
badania ginekologiczne, w tym cytologia oraz analiza bakteriologiczna;
USG.

Wszystkie te badania wykonywane są w ramach państwowej opieki medycznej, a skierowania na nie wypisuje lekarz prowadzący ciążę.

Ciąża po 35. roku życia, często nazywana ciążą późną, może wiązać się z pewnymi wyzwaniami i ryzykiem zarówno dla matki, jak i dziecka.

Badania prenatalne po 35. roku życia

Badania genetyczne dla kobiet w ciąży zalecane są szczególnie dla kobiet w ciąży po 35. roku życia ze względu na zagrożenia, jakie niesie za sobą wiek przyszłej mamy dla rozwoju płodu. Jeszcze do niedawna badania prenatalne wzbudzały wiele kontrowersji. Wszystko za sprawą inwazyjności takich metod jak amniopunkcja ((badanie płynu owodniowego, wykrywające wady płodu) czy biopsja kosmówki (stwierdzająca ryzyko wystąpienia u dziecka m.in. zaniku mięśni), podczas których materiał genetyczny do analizy pobierany jest bezpośrednio z macicy ciężarnej.

Badania te stwarzają niewielkie (ale jednak) ryzyko poronienia bądź uszkodzenia płodu.

amniopunkcja – pobranie płynu owodniowego, które pozwala na dokładną analizę genetyczną płodu.
biopsja kosmówki (CVS) – pobranie fragmentu łożyska do analizy genetycznej, badanie wykonywana zazwyczaj między 10. a 12. tygodniem ciąży.

Szczęśliwie, do dyspozycji przyszłych mam, decydujących się na dojrzałe macierzyństwo, są także nieinwazyjne badania genetyczne, całkowicie bezpieczne dla niej i dziecka. Są to:

USG genetyczne – wykonywane między 11. a 14. tygodniem ciąży, pozwala ocenić ryzyko wystąpienia wad genetycznych u płodu, w tym zespołu Downa, zespołu Edwardsa i zespołu Pataua;
test PAPP-A – tj. biochemiczna analiza krwi ciężarnej, połączona z badaniem USG przezierności karkowej (10.-14. tydzień ciąży),
test potrójny – badający poziom estriolu, AFP oraz hCG we krwi przyszłej mamy.

Badania prenatalne dla kobiet po 35. roku życia są refundowane.

Ciąża po 35 roku życia a zwolnienie lekarskie

Ciąża po 35. roku życia, często nazywana ciążą późną, może wiązać się z pewnymi wyzwaniami i ryzykiem zarówno dla matki, jak i dziecka. W związku z tym kobiety decydujące się na macierzyństwo w tym wieku często potrzebują dodatkowej opieki medycznej, co może prowadzić do konieczności skorzystania ze zwolnienia lekarskiego.

Zwolnienie lekarskie podczas ciąży wystawiane jest w następujących sytuacjach:

ryzyko powikłań ciążowych;
problemy zdrowotne matki;
zalecenia profilaktyczne – czasami lekarz może zalecić zwolnienie lekarskie jako środek zapobiegawczy, szczególnie jeśli praca przyszłej mamy jest stresująca, fizycznie wymagająca lub wiąże się z ryzykiem dla zdrowia matki i dziecka.

Jeśli lekarz uzna, że zwolnienie lekarskie jest konieczne, wystawi odpowiednie zaświadczenie, które należy przedłożyć pracodawcy. W okresie zwolnienia lekarskiego kobieta ma prawo do zasiłku chorobowego, którego wysokość zależy od długości stażu pracy i wynagrodzenia.

Dowiedz się także: