Zwierzę to cudowny towarzysz życia. Kiedy zdecydować się na pupila dla dziecka? Jak wybrać mądrze? Co z obowiązkami? Podpowiadamy!
Wybór zwierzaka, który ma stać się naszym codziennym towarzyszem to bardzo ważna decyzja – musi być podjęta po przemyśleniu wszystkich za i przeciw. Nie pod wpływem emocji czy chwili, ale z dużą dozą racjonalności. To w końcu nowy członek rodziny, za którego będziemy odpowiedzialni i któremu będziemy musieli zapewnić kochający dom i odpowiednią opiekę.
Zwierzak = odpowiedzialność
Zwierzę to żywa istota, która myśli i czuje. Nie powinno być traktowane (niezależnie od tego czy to chomik, mysz, królik, pies, kot czy inne) jak kolejna zabawka dla dziecka, która może ale nie musi się spodobać. Nie może być chwilowym kaprysem. Decyzja o jego adopcji lub kupnie musi być racjonalnie podjęta. Nie pod wpływem chwilowych emocji, namowy znajomych czy dziecka, ale na bazie konkretnych przemyśleń i faktów. To przecież ogromna odpowiedzialność i trzeba ten moment traktować, jak przyjęcie nowego członka rodziny, o którego musimy się troszczyć, zapewnić mu odpowiednie warunki życia, opiekę, badania, a w razie choroby – leczenie. To decyzja często na lata, bo pies czy kot będą nam towarzyszyć naprawdę długo.
Czy dziecko jest gotowe?
Nie ma określonego wieku, od którego dziecko jest „gotowe” na obecność zwierzaka. Zwierzę może być obecne w domu od samego początku, można je też przygarnąć niezależnie od wieku dziecka. Jednak jeśli chcemy by maluch miał pewne obowiązki związane z pupilem, musi być w odpowiednim wieku, żeby je podjąć. Jaki to wiek? Pewne obowiązki domowe, dopasowane do wieku, można dać już dziecku około trzyletniemu. Podobnie ma się kwestia obowiązków przy zwierzaku. Już nawet taki maluch przyniesie np. wodę psu czy kotu, a im będzie starszy, tym więcej czynności można mu powierzyć.
Uczymy wrażliwości i stawiamy granice
Nauka odpowiedniego traktowania zwierząt, empatii i wrażliwości wobec nich jest bardzo ważna i warto ją rozpocząć już w przypadku najmniejszych dzieci. Jeśli przygarniamy zwierzaka jest to tym ważniejsze. Dziecku, nawet bardzo małemu, należy zawsze tłumaczyć w jaki sposób trzeba obchodzić się z psem, kotem, królikiem… Mówić o tym, że to nie pluszak, nie zabawka i że poczuje ból kiedy np. szarpnie się go za sierść. Że może przeżywać, jak ludzie, różne emocje. Bardzo ważne, by dziecko miało świadomość czego absolutnie nie wolno mu robić, by nie skrzywdzić i nie zdenerwować zwierzaka. Postawienie takich granic jest kluczowe.
Jak wybrać zwierzaka?
Decyzja o wyborze konkretnego zwierzaka – psa, kota, królika, ptaka, chomika, świnki morskiej, żółwia, rybek… nie może być podejmowana pochopnie, w oparciu o chwilowy kaprys dziecka czy aktualną modę. Warto wziąć pod uwagę specyfikę danego zwierzęcia i to, jak będzie wyglądała opieka nad nim. Czy zawsze będziemy mieć czas, by wyjść z psem na spacer? Czy odpowiada nam zwierzątko trzymane w klatce, jak gryzoń? Jak zapatrujemy się na koci indywidualizm? Czy podczas wyjazdu będziemy mieć z kim zostawić pupila lub oddać pod opiekę?
Przed wyborem koniecznie należy zapoznać się ze specyfiką branych pod uwagę zwierząt oraz ich wymogami dotyczącymi pielęgnacji, żywienia i zastanowić się nad najlepszym wyborem dla całej rodziny (także pod kątem finansowym). Czasem, niestety, chęci i preferencje nie idą w parze z realnymi możliwościami. W takiej sytuacji zwierzak też nie powinien być traktowany jako pupil „drugiej kategorii” czy „wybór na pocieszenie”. Wybierając zwierzaka trzeba też wziąć pod uwagę ewentualne alergie dziecka na jego sierść.
Nowe obowiązki dla każdego
Bardzo małe dziecko nie będzie oczywiście mogło mieć jeszcze obowiązków w stosunku do zwierzaka, ale już sama obserwacja go, czy później sama nauka postępowania z pupilem i tego, co wolno, a czego nie, będzie ważnym krokiem. Maluch powinien zacząć od obserwacji rodziców i zauważenia, że zwierzakiem trzeba się zająć – dać mu jeść, pić, iść na spacer, zadbać o niego, pobawić się z nim itp. i że jest to część domowego życia. To dla malucha nauka na temat odpowiedzialności i obowiązków.
Dziecko powinno zacząć od prostych czynności, jak podanie wody czy jedzenia. Maluchowi można też wymyślać pewne „obowiązki”, takie jak np. obserwacja pupila – po to, by małymi krokami przyzwyczajał się do tego, że zwierzak to także zobowiązania. W opiece nad nim powinna brać udział cała rodzina. Przede wszystkim dobrze, by na samym początku każdy był w to zaangażowany. Później można powoli dzielić obowiązki i przenosić niektóre na dziecko. Nie jest dobrym pomysłem wyręczanie pociechy we wszystkim. Jeśli widzimy, że sobie nie radzi, lepiej dyskretnie poprawiać, tłumaczyć i zachęcać. Maluch nie może poczuć się zniechęcony do posiadania zwierzęcia. A przecież powinien czerpać z tego radość.