Jedno dziecko chodzi już do przedszkola od jakiegoś czasu, a na świecie pojawia się drugie. Czy w związku z tym kontynuować edukację przedszkolną starszej pociechy?
Czy może przerwać ją i zostać z obydwojgiem malców w domu. Pojawia się wiele pytań i wątpliwości – o choroby przynoszone z przedszkola, poczucie odrzucenia, czas, żeby to wszystko jakoś zorganizować na nowo…
Czy to w ogóle problem?
Nie tyle problem, ile pewna niedogodność. Bo trzeba uwzględnić dobro nie jednej, nie dwóch, ale trzech lub więcej osób. Dobro niemowlaka, starszego dziecka, swoje, partnera… Żadna strona nie powinna być pokrzywdzona, trzeba więc podjąć mądrą decyzję. Nie ma oczywiście jednego, uniwersalnego rozwiązania. Każda rodzina jest inna, nie warto więc sugerować się tym, co powie koleżanka, siostra, znajoma z pracy. Jakie aspekty całej sytuacji warto wziąć pod uwagę?
Intensywne pierwsze miesiące
Każda mama wie, że pierwszy okres życia dziecka jest niezwykle intensywny dla mamy. Karmienie na żądanie, hormony, dochodzenie do siebie po porodzie… Noworodek potrzebuje bliskości mamy niemal przez cały czas, więc ta siłą rzeczy poświęca mu prawie całą swoją uwagę. A gdy tego nie robi – chce odpocząć i zregenerować się. Trzeba zastanowić się czy w tym wszystkim znajdzie się miejsce dla kilkulatka, którego rozpiera energia, chce się bawić i pragnie uwagi rodziców.
Odporność maluszka
Wiele mam odbiera starsze dziecko z przedszkola z obawy przed chorobami, które malec może stamtąd przynieść i zarazić noworodka. Faktem jest, że odporność maluszka w pierwszym okresie to zasługa przeciwciał przekazywanych jeszcze w czasie życia płodowego oraz mleka matki. Dziecko jest więc chronione i nie należy od razu zakładać, że starsza pociecha od razu zarazi młodszą czymś „przyniesionym” z przedszkola.
Najlepiej skonsultować się w tej kwestii z zaufanym pediatrą, który doradzi i wskaże właściwy kierunek. Z pewnością trzeba też pamiętać o podstawowych zasadach higieny, jak choćby częste mycie rąk, które mogą uchronić przed przenoszeniem zarazków.
Poczucie odrzucenia u starszego dziecka
Kolejna kwestia to uczucia starszego dziecka. Czy gdy mama zostanie w domu z młodszym braciszkiem lub siostrzyczką, a ono będzie musiało dzień w dzień chodzić do przedszkola, nie poczuje się odrzucone, mniej ważne? Tu wiele zależy od podejścia rodziców i ich zachowania.
Rodzice muszą znaleźć złoty środek i sprawić, że pierworodny (pierworodna) nie poczuje się mniej ważny od nowego członka rodziny. Trzeba więc będzie poświęcać mu czas, tłumaczyć pewne sprawy, opowiadać jak było, kiedy on był mały… Pojawienie się młodszego rodzeństwa zawsze jest dla malucha trudne, niezależnie od tego, czy chodzi do przedszkola, czy nie, bo oznacza koniec monopolu na uwagę mamy i taty.
Rodzinne więzy
Część mam postanawia zakończyć lub wstrzymać przedszkolną przygodę dziecka ponieważ chce, by między rodzeństwem zadzierzgnęła się więź. Z tym, że ciężko budować więź z niemowlęciem, które prawie cały czas je lub śpi. Bliskość między dwójką dzieci buduje się nieco później, kiedy są już w stanie razem się bawić (i walczyć o zabawki).
Podzielna uwaga mamy
Przekonanie, że gdy starsze dziecko zostanie w domu uniknie się u niego poczucia odrzucenia może być bardzo błędne. Przecież mama w domu będzie musiała być na każde zawołanie noworodka – karmienie, przewijanie… Może nie być wiele czasu na zabawę z drugim dzieckiem. Przy dwójce malców w domu trzeba mieć bardzo podzielną uwagę – zajmować się noworodkiem jednocześnie zerkając co też wyczynia starsza pociecha. A ta może chcieć zwrócić na siebie uwagę na różne sposoby.
Kontakt z rówieśnikami
Bardzo ważną kwestią, którą trzeba wziąć pod uwagę jest fakt, iż dziecko w przedszkolu ma kontakt z rówieśnikami. Zbierając je, odcinamy go od tych kontaktów, od być może zawartych już znajomości, przyjaźni. Przedszkole gra ważną rolę w emocjonalnym rozwoju malucha. To właśnie tam styka się z dziećmi w swoim wieku i uczy relacji z nimi.
Proces socjalizacji, czyli nauka zasad funkcjonowania w grupie, czy szerzej, w społeczeństwie, zaczyna się już od najmłodszych lat. Współpraca, rozwiązywanie konfliktów, rywalizacja, ustępowanie, negocjacje… tego wszystkiego dziecko doświadcza właśnie w przedszkolu. To wtedy rodzą się umiejętności interpersonalne. Do tego dochodzi nauka komunikowania się, wyrażania swoich emocji, uczuć, pragnień.
Przedszkole to o wiele więcej niż zabawa z kolegami i koleżankami w podobnym wieku. Zabierając malucha z przedszkola odrywamy go od tego wszystkiego. Decyzja nie może być więc pochopna, bo to będzie dla niego spora zmiana.