Diagnostyka obrazowa głowy dziecka

Diagnostyka obrazowa to, w największym skrócie, zbiór metod pozwalających na obrazowanie ciała człowieka. Kiedy potrzebna jest diagnostyka obrazowa głowy? Jakie schorzenia czy urazy wymagają jej wykorzystania? Czym różnią się poszczególne metody?

dziecko ogląda książkę


Podziel się na


Spis treści
1. 
Diagnostyka obrazowa – co to takiego?
2. 
Techniki diagnostyki obrazowej głowy
2.1. 
Diagnostyka rentgenowska (RTG)
2.2. 
Ultrasonografia (USG)
2.3. 
Tomografia komputerowa
2.4. 
Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI)

W zakres diagnostyki obrazowej wchodzi cała masa badań – m.in. badanie rentgenowskie, USG, tomografia komputerowa, a także rezonans magnetyczny. Postęp tej dziedziny to ogromny krok do przodu w rozpoznawaniu oraz wyborze technik leczenia przeróżnych schorzeń, w tym nowotworów. Kiedy potrzebna jest diagnostyka obrazowa głowy? Jakie schorzenia czy urazy wymagają jej wykorzystania? Czym różnią się poszczególne metody?

Diagnostyka obrazowa – co to takiego?

Diagnostyka obrazowa (inaczej: obrazowanie medyczne) to ogólna nazwa całej grupy różnego rodzaju technik wykorzystujących obrazowanie ludzkiego ciała i zmian w nim zachodzących. Rozwój tych technik to ogromny krok do przodu jeśli chodzi o rozpoznawanie wielu schorzeń czy dolegliwości, w tym: zmian nowotworowych, wad rozwojowych narządów wewnętrznych, obrzęku, ropni oraz torbieli, obszarów niedokrwienia czy martwicy, zmian zanikowych i zwyrodnieniowych.

Dzięki diagnostyce obrazowej można zobaczyć, czy widoczne są symptomy danego schorzenia, zlokalizować je oraz ewentualnie wybrać najlepszą drogę dostępu.

Techniki diagnostyki obrazowej głowy

Istnieje wiele technik diagnostyki obrazowej. Do diagnostyki głowy nie stosuje się osobnych metod, lecz wykorzystuje te ogólne. Poniżej krótki przegląd najpopularniejszych.

Diagnostyka rentgenowska (RTG)

Obraz otrzymywany jest dzięki przepuszczeniu przez ciało wiązki promieniowania jonizującego X. Badania rentgenowskie nie są niestety neutralne dla organizmu. Powinno się je wobec tego stosować tylko wtedy, gdy jest to naprawdę konieczne. Organizm pochłania bowiem aż 99% promieniowania jonizującego. RTG wykorzystywane jest najczęściej do diagnostyki układu kostnego i zębów.

Ultrasonografia (USG)

To metoda prosta, nieinwazyjna, tania i łatwo dostępna. Jako taką, stosuje się ją w wielu przypadkach do oceny zmian chorobowych. Dzięki niej uzyskujemy obraz przekroju badanego obszaru ciała. USG stosuje się zazwyczaj do oceny układu chłonnego szyi, ponieważ dzięki niej można zobaczyć węzły chłonne o średnicy 5 mm. Jedynym możliwym badaniem ultrasonograficznym głowy jest USG przezciemiączkowe. Wykonuje się je u dzieci, u których ciemiączko jeszcze się nie zrosło. Jest całkowicie bezpieczne i bezbolesne dla malucha. Wykonuje się je gdy istnieje podejrzenie wad neurologicznych, np. w przypadku wcześniaków, a także podejrzenia wodogłowia, urazu głowy, guza mózgu oraz gdy ciemiączko malucha jest twarde i wystające.

dziecko śpi na brzuszku w łóżeczku

Tomografia komputerowa

Metoda ta pozwala na uzyskanie obrazów przekrojowych [2D] lub przestrzennych [3D] badanej części ciała. Wykorzystuje ona właściwości promieniowana rentgenowskiego, co niestety jest jej wadą. W związku z tym nie można tomografii komputerowej wykonywać zbyt często, a także unika się tej metody diagnostycznej u dzieci (choć dawka promieniowania jest stosunkowo niewielka).

U najmłodszych lekarze starają się zastępować TK innymi badaniami, jednak nie zawsze jest to możliwe. Badanie jest nieinwazyjne, szybkie i bezbolesne, dostarcza szczegółowych informacji, a obraz można zobaczyć trójwymiarowo. Tomografia wykorzystywana jest do diagnozowania urazów wewnętrznych. Nie wpływa szkodliwie na osoby z wszczepionymi aparatami.

Tomografia komputerowa jest zdecydowanie lepsza niż klasyczne zdjęcie rentgenowskie. Dokładniej od niego pokazuje strukturę czaszki. Ta metoda jest bardzo ważna w ocenie zmian pourazowych i nowotworowych. Tomografia pozwala wykryć m.in. stany zapalne, wady rozwojowe, malformacje naczyniowe, obecność ciała obcego, nowotwory. Stosuje się ją bardzo często do oceny stanów pourazowych. Jest cenna w nagłych wypadkach, jak urazy, krwotoki czy udary.

Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI)

MRI to obecnie jedno z najdokładniejszych badań obrazowych. Ta metoda nie wykorzystuje potencjalnie szkodliwego promieniowania rentgenowskiego, lecz oddziaływanie silnego pola magnetycznego, co jest szczególnie ważne w przypadku dzieci – jest dla nich bezpieczna. Nie zaleca się jednak wykonywania tego badania u osób z wszczepionym rozrusznikiem lub stymulatorem mózgu. MRI jest najczęściej wykorzystywane do badania obszarów zasłoniętych kośćmi. Metoda ta stosowana jest do obrazowania w zasadzie całego ciała, w tym mózgu, mięśni, serca.

Rezonans magnetyczny to badanie niezwykle cenne w przypadku wczesnego wykrywania guzów oraz oceny ich granic. MRI mózgowia jest także bardzo przydatne w diagnozowaniu wad rozwojowych u dzieci oraz ocenie dojrzałości ośrodkowego układu nerwowego. Rezonans magnetyczny pozwala także wykrywać zmiany naczyniowe oraz obrazować zmiany zapalne ośrodkowego układu nerwowego i choroby mózgu czy rdzenia kręgowego. Badanie to jest wykonywane również wtedy, kiedy wcześniej przeprowadzona tomografia komputerowa pozostawiła wątpliwości.