Glistnica, zwana inaczej askariozą, to najczęstsza choroba pasożytnicza przewodu pokarmowego,wywoływana przez glistę ludzką. Największą zapadalność na owo schorzenie notuje się u dzieci w grupie wiekowej 3- 10 lat.
Spis treści
1.
Czym jest glista ludzka?
2.
Objawy glistnicy
2.1.
Układ pokarmowy:
2.2.
Układ nerwowy:
2.3.
Układ oddechowy:
2.4.
Mogą się także pojawić:
3.
Leczenie glistnicy
Glista ludzka to pasożyt, który bytuje w jelicie cienkim człowieka. Chociaż to ona jest zwykle przyczyną rozwoju choroby, podobne pasożyty, bytujące u innych ssaków, także mogą przez przypadek zarazić człowieka (glista świńska, psia i kocia). Najczęstszą droga zakażenia jest droga pokarmowa – połknięcie jaj glisty (nieumyte,surowe warzywa i owoce, nawożone odchodami ludzkimi, skażona woda ze stojących akwenów). Warto jednak zauważyć, że człowiek nie może zarazić się glistnicą bezpośrednio od innego chorego.
Czym jest glista ludzka?
Wspomniana glista żyje od 6 do 18 miesięcy i w tym okresie jest w stanie spłodzić aż 65 mln jaj, które wydalane są wraz z kałem. Jaja te dostają się z powrotem do środowiska zewnętrznego (do gleby, ścieków) i tam ma miejsce ich rozwój do stadium inwazyjnego. Kiedy przedostają się do przewodu pokarmowego człowieka, wskutek działania soków trawiennych wyswobadzają się z nich larwy, które wędrują po organizmie. Poprzez ścianki jelita cienkiego przedostają się do naczyń układu żyły wrotnej, zaś przez wątrobę i serce do płuc. Stamtąd prosta już droga do oskrzeli, tchawicy, a stąd wraz ze śluzem- do przewodu pokarmowego, skąd zostają odkrztuszone i ponownie połknięte. Dojrzała płciowo glista może uszkodzić ściany jelit i wątroby oraz dokonać znacznych zmian w płucach.
Objawy glistnicy
Najbardziej typowe objawy glistnicy to te, ze strony przewodu pokarmowego i układu nerwowego.
Układ pokarmowy:
- bóle brzucha,
- brak apetytu,
- nudności, mdłości, wymioty,
- zaparcia,
- biegunki,
- wzdęcia,
- niedrożność jelit,
- stany kurczowe jelit,
- zaczopowanie przewodów żółciowych.
Układ nerwowy:
- ogólne osłabienie,
- zawroty głowy,
- nadmierna pobudliwość lub apatia,
- zaburzenia snu,
- niemożność skupienia uwagi,
- stany lękowe.
Zmiany skórne:
- zmiany alergiczne skóry,
- obrzęki twarzy,
- zapalenie spojówek,
- obrzęk powiek.
Układ oddechowy:
- kaszel,
- uporczywy ból gardła,
- stany spastyczne oskrzeli,
- nieżyt nosa,
- napady duszności.
Mogą się także pojawić:
- gorączka,
- drgawki,
- omdlenia,
- zmiany struktury kosmków błony śluzowej jelita cienkiego,
- leukocytoza i eozynofilia.
Niestety, glistnica może także przebiegać bezobjawowo.
Leczenie glistnicy
Rozpoznanie polega na stwierdzeniu obecności jaj w kale (na podstawie badania mikroskopowgo lub sedymentacyjnego zagęszczenia kału), dojrzałych już glist w wymiocinach bądź kale, larw w plwocinie, a także popłuczynach pęcherzykowo-oskrzelikowych lub popłuczynach żołądkowych.
Jeżeli zaistnieje podejrzenie o zakażenie pasożytem, ale nie dochodzi do wykrycia glist w materiale, wówczas takie badanie powtarza się trzy razy w odstępach od 3 do 5 dni. Zleca się również tzw. badania serologiczne, które umożliwiają wykrycie przeciwciał. Wykonuje się ponadto tomografię komputerową, rezonans magnetyczny, czasami także biopsję. Również po zakończonym leczeniu zaleca są trzykrotne badanie kontrolne, a po 6 do 9 miesiącach – badania serologiczne.
Wprawdzie w krajach europejskich glistnicę stwierdza się bardzo rzadko, ale z uwagi na to, że powikłania po niej przyczyniają się do około 20 tysięcy zgonów na świecie – zaledwie w ciągu roku, podejrzenie obecności pasożyta należy potraktować naprawdę poważnie. Podstawowe zasady ochrony przed glistnicą to przestrzeganie codziennej higieny, mycie warzyw i owoców, unikanie picia nieprzegotowanej wody oraz zabawy w ziemi zanieczyszczonej odchodami ludzkimi.