Czasami bywa tak, że maleństwo nie spieszy się na ten świat. Czy pozwolić mu na takie spóźnienie i kiedy zdecydować się na indukcję porodu?
Indukcja porodu polega na przyspieszeniu akcji porodowej poprzez sztuczne wywołanie porodu i skurczy macicy. Bo chociaż w większości przypadków poród rozpoczyna się samoistnie pomiędzy 37. a 42. tygodniem ciąży, nie zawsze tak się dzieje. Jak wygląda indukcja porodu i kiedy się ją przeprowadza? Odpowiedzi na te pytania poznasz w naszym artykule.
Indukcja porodu – czym jest?
Indukcja porodu, inaczej wywołanie porodu, jest narzędziem w medycynie położniczej, które pozwala na bezpieczne zakończenie ciąży w sytuacjach, gdy czekanie na naturalny poród mogłoby zaszkodzić matce lub dziecku. Decyzja o indukcji porodu powinna być podejmowana indywidualnie, z uwzględnieniem wszystkich wskazań i przeciwwskazań oraz po dokładnej konsultacji z lekarzem prowadzącym.
Jak wygląda indukcja porodu?
Poród przez indukcję zaczyna się najczęściej od podania ciężarnej dożylnie – za pomocą kroplówki odpowiednich hormonów:
- oksytocyna;
- prostaglandyna.
Ta pierwsza pobudza macicę do skurczów, druga z kolei przyspiesza proces rozwierania się szyjki macicy i może być podawana w postaci dopochwowego żelu.
Fizyczna indukcja porodu
Możliwa jest fizyczna indukcja porodu. Jak wygląda wywołanie porodu w ten sposób? Te metody indukcji porodu polegają na odklejeniu dolnego bieguna pęcherza płodowego – takie działanie również powoduje rozpoczęcie akcji porodowej.
Przebicie pęcherza płodowego
Mniej zalecanym sposobem jest przebicie pęcherza płodowego – wzmaga częstotliwość skurczów macicy, ale jednocześnie grozi ryzykiem powikłań. Oba zabiegi przeprowadzane są przez personel medyczny w szpitalu.
Kiedy należy przeprowadzić wywołanie porodu?
O zabiegu indukcja porodu w każdym przypadku decyduje lekarz, kierując się dobrem mamy i dziecka. Najczęstsze wskazania do wywołania porodu to:
- przenoszona ciąża – przekroczony 40. lub 42. tydzień ciąży,
- przedłużająca się akcja skurczowa, która może skutkować zaburzeniami akcji serca i niedotlenieniem płodu,
- przedwczesne pęknięcie pęcherza płodowego w ciąży donoszonej.
- stan przedrzucawkowy, objawiający się nadciśnieniem tętniczym, białkomoczem i obrzękami nóg, rąk oraz twarzy;
- niewyrównana cukrzyca insulinozależna matki;
- nadciśnienie przewlekłe i spowodowane ciążą;
- konflikt serologiczny;
- wewnątrzmaciczne zahamowanie wzrostu płodu;
- makrosomia płodu, czyli nadmierny wzrost płodu;
- niewydolność łożyska;
- zakażenie wewnątrzmaciczne oraz inne przewlekłe schorzenia charakterystyczne dla osób ciężarnych;
- obumarcie płodu w okresie przedporodowym;
- objawy zagrożenia życia płodu: zmniejszenie ruchliwości dziecka, zaburzenia tętna, zbyt mała ilość wód płodowych.
Indukcja porodu – o czym warto pamiętać?
Warto zauważyć, że czym innym niż indukcja porodu jest wywołanie porodu przed terminem. W takiej sytuacji mamy do czynienia z tzw. preindukcją, przez co rozumie się farmakologiczne lub fizyczne postępowanie mające na celu przyspieszenie dojrzewania szyjki macicy.
Specjaliści zwracają jednak uwagę, że nie jest dobrą praktyką nadużywanie możliwości przyspieszenia akcji porodowej.
Specjaliści zwracają jednak uwagę, że nie jest dobrą praktyką nadużywanie możliwości przyspieszenia akcji porodowej. Poród przez indukcję zwykle jest bardziej dynamiczny, a co za tym idzie – bardziej bolesna dla mamy i bardziej „szokująca” dla rodzącego się dziecka, które powinno przyjść na świat we właściwym dla siebie tempie.
Warto też wiedzieć, że sztuczne wywołanie porodu może spowodować konieczność przeprowadzenia cesarskiego cięcia. Dlaczego? Ponieważ czasami zdarza się, że przyspieszenie akcji porodowej powoduje zagrożenie niedotlenienia rodzącego się dziecka, krwotoku poporodowego, nazbyt wczesnego oddzielenia łożyska czy uszkodzenia szyjki macicy
Naturalne sposoby na wywołanie akcji porodowej
Jeśli więc maluszek nie kwapi się na ten świat mimo upłynięcia „godziny 0”, najlepiej najpierw zapytać swojego lekarza prowadzącego o różnego rodzaju naturalne metody przyspieszenia porodu. Wśród takich metod wymienia się:
- stosunek seksualny,
- dłuższy spacer,
- ciepłą kąpiel (ale nie za gorącą)
- preparaty i zioła o działaniu wywołującym skurcze (np. olej z wiesiołka czy liście maliny czerwonej).
Tego rodzaju działania można jednak zastosować wyłącznie w przypadku ciąży zdrowej i przy braku jakichkolwiek przeciwwskazań.
Dowiedz się także: