Jedyna i najważniejsza

Jest tylko więcej mężczyzn i chłopców z kwiatami, którzy niepewnie wybierają bukiety i śpieszą się – każdy w swoją stronę. Dla wielu z nich tylko jedna osoba czeka tego dnia na spotkanie. W ten sposób matka po raz kolejny staje się pierwszą kobietą w ich życiu.

Odwaga to też okazywanie uczuć

Mężczyźni kochają swoje mamy – okazujemy to w Dzień Matki, Dzień Kobiet, urodziny czy imieniny. Dlaczego tylko wtedy? W przeważającej większości potrzebujemy bodźca, pretekstu, żeby móc przełamać się, okazać uczucia, obnażyć publicznie swoją prywatność i emocje.

Miecz i pępowina

Latami szkoliliśmy się w twardości i męskości – nie powinno więc dziwić, że czasem mamy problemy z okazywaniem uczuć. Każdy chłopiec kiedyś przecież oderwał się od matki po to, aby żyć jako odrębna, niezależna jednostka. Co innego z tatą – on wszystko rozumie, sam kiedyś przechodził tę samą drogę. Ale matka – niewidzialna więź łącząca ją z synem jest niczym pępowina, którą trzeba było przerwać mieczem – czyli właśnie męską twardością.

Ona i inne

Paradoksalnie to właśnie matka uniemożliwia nam pełne przejście do męskiego świata. Jest ona przecież pierwszą kobieta w życiu każdego z nas. Więź łącząca mężczyznę z matką – zarówno fizyczna (w końcu to z jej ciała wyszliśmy na świat), jak i emocjonalna – jest właściwie kompletna. To ją pierwszą obserwowaliśmy jako wzór, z nią porównywaliśmy – choćby mimowolnie – wszystkie inne i wszystkie następne kobiety w naszym życiu.

Nauka a życie

Współczesny styl życia i świadomość społeczna zrywa z dominującą rolą męską i podkreśla rolę kobiety. Tymczasem zarówno Freud, jak i Jung – ojcowie współczesnej psychologii – utożsamiali kobietę przede wszystkim z rolą matki, wzmacniając naturalne instynkty i ich postrzeganie. Jakkolwiek ich teorie nie błyszczą już tak jak kilkadziesiąt lat wstecz, postać matki zawsze pozostaje w naszej pamięci.

Obrót koła czasu

Mama kocha nawet – a może przede wszystkim – wtedy, kiedy jej dziecko zaczyna podążać własnymi ścieżkami. Młody mężczyzna, który wchodzi w dorosłe życie i oddala się od matki, znajdzie pocieszenie dopiero przy boku ukochanej kobiety. Drugiej kobiety, po matce właśnie. Ona dopiero przywróci mu wewnętrzną jedność i w ten sposób zamknie się koło życia mężczyzny, w którym centralną rolę odgrywa kobieta.

Niech kwiaty kwitną cały rok!

Może więc mamy kłopoty z wyrażaniem tego, co czujemy; wszystkie te delikatne kwestie wydają nam się krępujące i „nie w naszym stylu”, ale to właśnie nasza miłość do mam jest tak silna i wierna jak żadna inna. Pamiętamy, że ma ona trwać cały rok, nie tylko w ten jeden czy kilka wybranych dni w roku. Dlatego mniej nas dziwią męskie łzy wzruszenia czy tatuaż przedstawiający serce z napisem „mamusia” na stalowym bicepsie posągowego twardziela niż brak kwiatka w Dzień Matki, który przecież jest tylko skromnym symbolem naszych uczuć.