Nietrzymanie moczu u kobiet. Nietrzymanie moczu po porodzie i w ciąży

Nietrzymanie moczu u kobiet, to choroba polegająca na niekontrolowanym oddawaniu moczu. Na tę przypadłość cierpią zarówno młode, jak i starsze osoby, są to jednak przede wszystkim kobiety. Mężczyzn choroba dopada rzadko. Nietrzymanie moczu u kobiety pojawia się najczęściej po 45. roku życia, ale nie jest to regułą. Nietrzymanie moczu w ciąży, nietrzymanie moczu po porodzie – nietrzymanie moczu u kobiet co to za choroba i jak sobie z nią radzić?

Nietrzymanie moczu u kobiet – przyczyny

Bardzo często nietrzymanie moczu u kobiety łączy się z innymi chorobami takimi jak:

choroba Parkinsona,
choroba Alzheimera,
udar mózgu,
stwardnienie rozsiane,
cukrzyca,
zapalenie pęcherza,
kamica nerkowa,
niewydolność krążenia guzy systemu urogenitalnego,
zaburzenia lękowe,
alkoholizm,
nietrzymanie moczu w ciąży,
nietrzymanie moczu po porodzie.

Nietrzymanie moczu u kobiet wynikać może także z przyjmowania leków – przede wszystkim antydepresyjnych, moczopędnych i alfa-adrenolitycznych (na np. nadciśnienie tętnicze). W zależności od przyczyn wyróżnić można kilka rodzajów schorzenia.

Wysiłkowe nietrzymania moczu

Najczęstszym typem nietrzymania moczu u kobiety jest wysiłkowe nietrzymanie moczu objawiające się nieotrzymaniem moczu podczas wszelkiego ruchu, nawet zwykłego chodzenia. Objawia się upuszczaniem moczu podczas wysiłku, także niewielkiego. Może się ono zdarzyć także podczas kichania czy kaszlu oraz czynnościach podnoszących ciśnienie w brzuchu, staje się więc bardzo uciążliwe i niemożliwe do wyeliminowania.

Spowodowane jest przez nieprawidłowo działający mechanizm zamykania cewki moczowej. Jest to najczęściej występujący rodzaj nietrzymania moczu. Wyróżnić możemy dwa podtypy wysiłkowego NTM:

anatomiczne (wywołane nadmierną ruchomość pęcherza i cewki moczowej)
zwieraczowe (wynikające z osłabienia mięśnia zwieracza cewki).

Przyczynami są tu zazwyczaj poród, wady wrodzone, problemy hormonalne w pokwitaniu, powikłania po operacji cewki moczowej. Ten typ choroby dopada bardzo często kobiety młode, nawet co 4 kobieta w wieku 18 do 48 lat cierpi na tę przypadłość. U mężczyzn wysiłkowe NTM może wystąpić na skutek urazu, uszkodzenia zwieraczy, rozrostu gruczołu krokowego czy radioterapii.

Pęcherz nadreakywny

Ten rodzaj nietrzymania moczu to cały zespół objawów. Polega przede wszystkim na występowaniu:

częstomoczu,
parcia naglącego,
nietrzymania moczu z parcia.

W tym przypadku nie odnajduje się czynników patologicznych mogących chorobę tłumaczyć. Czynnikami wywołującym skurcz wypieracza i nagłe parcie na mocz mogą być stres, zmiana temperatury otoczenia, emocje, a nawet szum wody lecącej z kranu. Skutkiem jest zazwyczaj niemożność zdążenia na czas do łazienki. Ten rodzaj NTM bardzo utrudnia codzienne funkcjonowanie.

Nietrzymanie moczu u kobiety – mieszane

Jest kombinacją objawów dwóch powyższych typów schorzenia. Cierpi na nie około 1/3 chorujących na nietrzymanie moczu.

Inne przyczyny nietrzymania moczu

Nietrzymanie moczu ma także inne odmiany:

moczenie (rozumiane jako mimowolny wyciek moczu),
moczenie nocne (podczas snu),
nietrzymanie moczu pozacewkowe nietrzymanie moczu (wyciek moczu przez inne otwory niż ujście zewnętrzne cewki moczowej),
nietrzymanie moczu sytuacyjne (np. podczas śmiechu czy seksu).

nietrzymanie moczu po porodzie jak długo

Nietrzymanie moczu – leczenie

Leczenie nietrzymania moczu podzielić można na zachowawcze, farmakologiczne i operacyjne. Jest ono uzależnione od rodzaju choroby. Ogólnie można mówić o leczeniu farmakologicznym i operacyjnym. To drugie stosuje się w cięższych przypadkach lub w sytuacji niepowodzenia innych metod leczenia. Najpierw stosuje się leki po przeprowadzeniu kompleksowej diagnostyki (USG, posiew moczu). Analizując sposoby leczenia wyróżnić także zachowawcze opierające się między innymi na fizykoterapii, elektrosymulacji i ćwiczeniach mięśni dna miednicy.

W farmakoterapii wykorzystuje się głównie leki alfaadrenomimetyczne (zwiększają napięcie zwieracza wewnętrznego), duloksetyne (zwiększa napięcie zwieracza zewnętrznego cewki). Leczenie wspiera się terapią hormonalną, lekami przeciwdepresyjnymi i wpływającymi na ośrodkowy układ nerwowy.

Nietrzymywanie moczu w ciąży

Często w czasie ciąży, na skutek uciskania pęcherza przez macicę, może pojawić się nietrzymanie moczu. Najczęściej nietrzymanie moczu w ciąży pojawia się w trzecim trymestrze, gdy macica jest największa. Zazwyczaj przypadłości samoistnie ustępują wraz z porodem. By ograniczyć problem warto ćwiczyć mięśnie Kegla.

Nietrzymanie moczu w ciąży – 1 trymestr

W pierwszym trymestrze nietrzymanie moczu może wynikać z kilku przyczyn:

zmiany hormonalne – wzrost poziomu hormonów, takich jak progesteron, wpływa na rozluźnienie mięśni pęcherza, co może prowadzić do trudności w kontrolowaniu oddawania moczu.
zwiększenie objętości krwi – rosnąca objętość krwi powoduje częstsze filtrowanie przez nerki, co zwiększa produkcję moczu
wzrost ciśnienia na pęcherz – powiększająca się macica zaczyna wywierać nacisk na pęcherz, co może prowadzić do częstszego oddawania moczu i trudności w jego zatrzymaniu.

Nietrzymanie moczu w ciąży – 2 trymestr

W drugim trymestrze niektóre z wczesnych objawów mogą się zmniejszyć, ale mogą pojawić się nowe problemy:

zmiany anatomiczne – macica rośnie, powodując zmianę pozycji pęcherza i zwiększając nacisk na niego.
relaksacja mięśni dna miednicy – hormony ciążowe nadal powodują rozluźnienie mięśni, co może utrudniać kontrolę nad pęcherzem.
aktywność fizyczna – wzmożona aktywność fizyczna może nasilać problem nietrzymania moczu, szczególnie przy kichaniu, kaszlu czy śmiechu.

Nietrzymanie moczu w ciąży – 3 trymestr

W trzecim trymestrze nacisk na pęcherz jest największy, co często prowadzi do nasilenia objawów nietrzymania moczu:

zwiększone ciśnienie macicy – rosnąca macica wywiera większy nacisk na pęcherz, co powoduje częstsze parcie na mocz.
przygotowanie do porodu – ciało przygotowuje się do porodu, co może obejmować dalsze rozluźnienie mięśni dna miednicy.
zmiana pozycji dziecka – w trzecim trymestrze dziecko zaczyna się ustawiać w pozycji główkowej, co może jeszcze bardziej zwiększać nacisk na pęcherz.

Nietrzymywanie moczu po porodzie

Nietrzymanie moczu po porodzie, znane również jako nietrzymanie moczu poporodowe, jest problemem, który dotyka wiele kobiet po urodzeniu dziecka. Po porodzie, zwłaszcza po porodach naturalnych, mięśnie dna miednicy mogą być osłabione lub uszkodzone, co może prowadzić do trudności w kontroli moczu. Dodatkowo, rozciąganie się i nacisk wywierany na pęcherz przez rosnącą macicę w ciąży również może przyczynić się do późniejszych problemów z nietrzymaniem moczu.

Niektóre kobiety mogą doświadczać problemu nietrzymanie moczu po porodzie tylko podczas wykonywania pewnych czynności, takich jak kaszel, kichanie lub podnoszenie ciężkich przedmiotów, podczas gdy inne mogą mieć trudności z kontrolą moczu nawet podczas normalnych aktywności. W przypadku nietrzymania moczu po porodzie, ważne jest skonsultowanie się z lekarzem lub położną, którzy mogą przeprowadzić ocenę i zaproponować odpowiednie leczenie lub terapię.

Opcje leczenia mogą obejmować:

ćwiczenia mięśni dna miednicy,
terapię behawioralną,
farmakoterapię,
w niektórych przypadkach interwencję chirurgiczną.

Nietrzymanie moczu po porodzie – jak długo może trwać? U wielu kobiet objawy nietrzymania moczu zanikają w ciągu kilku tygodni po porodzie, gdy ciało zaczyna się regenerować. U niektórych kobiet objawy mogą trwać kilka miesięcy. Jeśli nadal trawa nietrzymanie moczu po porodzie, kiedy mija około pół roku od porodu, może to wskazywać na konieczność bardziej intensywnej terapii, w tym fizjoterapii lub nawet interwencji chirurgicznej.

Dowiedz się także: