Poród zabiegowy

Wówczas podejmuje się kroki umożliwiające wydobycie dziecka na świat za pomocą innych metod. Chodzi przede wszystkim o cięcie cesarskie, nacięcie krocza oraz użycie kleszczy lub próżnociągu położniczego. Porody, które nie mogą odbyć się samodzielnie, wymagające pomocy z zewnątrz, nazywamy zabiegowymi. Obecnie przeprowadza się ich około 10–15 na sto porodów.

Poród zabiegowy – co to znaczy?

Czasami z góry wiemy, że poród naturalny nie będzie możliwy jako obarczony ryzykiem uszkodzenia zdrowia lub śmierci dziecka. Podejmuje się wówczas decyzję o wykonaniu zabiegu chirurgicznego odpowiednio wcześnie. Kobieta może wtedy przygotować się do niego psychicznie i fizycznie. Jednak w większości przypadków taka decyzja jest spontaniczna, spowodowana nagłymi komplikacjami podczas porodu.

Niektóre kobiety są przekonane, że poród zabiegowy pozbawi ich wyjątkowego przeżycia, doświadczenia, sprawdzenia się. Często także odczuwają zazdrość w stosunku do matek, które rodziły naturalnie. W takich sytuacjach należy uświadomić sobie, że sposób w jaki dziecko przyszło na świat nie jest rzeczą najważniejszą. Więź z matką zaczyna się tworzyć od pierwszych dni narodzin, bez względu na przebieg porodu. O wiele bardziej istotna jest dbałość o poród szybki, bez żadnych komplikacji i urazów. Zdrowie i życie dziecka należy przecież stawiać ponad własne wyobrażenia o idealnym porodzie.

Cesarskie cięcie

Cesarskie cięcie jest najbardziej rozpowszechnioną metodą przy porodach zagrożonych jakimikolwiek komplikacjami. Przeprowadza się je w wielu przypadkach, m.in. gdy wielkość dziecka jest zbyt duża w stosunku do wielkości kanału rodnego, a także jego ułożenie w macicy nie pozwala na poród siłami natury. Istnieją także inne przypadki, w których cesarskie cięcie jest zalecane, a nawet niezbędne. W niektórych szpitalach można również poprosić o cesarskie cięcie na życzenie (w takich przypadkach jest płatne), choć nie poleca się go matkom, które mogą urodzić naturalne. Za podstawowy argument podaje się fakt, że jest ono dużą ingerencją w organizm ludzki, taką jak każda inna operacja – niesie więc ze sobą ryzyko różnych powikłań.

W wielu szpitalach przeprowadza się nacięcie krocza, o ile główka dziecka nie może się wydostać przez zbyt małe rozwarcie tkanek krocza między pochwą a odbytem. Wówczas położna nacina ujście pochwy, żeby dziecko mogło się szybciej urodzić. Nie powinno ono jednak być wykonywane rutynowo, ponieważ z wielu badań wynika, że niewielkie pęknięcia krocza goją się znacznie szybciej niż nacięcia. Jednak gdy konieczne będzie przyspieszenie porodu, wówczas nacięcie krocza jest wskazane.

Przyszłe mamy mogą zmniejszyć prawdopodobieństwo wykonania tej czynności poprzez ćwiczenia w trakcie ciąży (tzw. ćwiczenia Kegla), które wzmacniają mięśnie miednicy, uelastyczniają krocze i zmniejszają ryzyko nieotrzymania moczu. Jeśli zdarzy się jednak, że nacięcie jest niezbędne, należy się mu poddać. Ważne jest także dbanie o tą okolicę ciała podczas połogu. Zabrania się wówczas dźwigania i pochylania się przez dłuższy czas, by szwy się nie rozeszły. Znacznie bardziej należy również dbać o higienę.

Poród kleszczowy, próżnociąg przy porodzie

Zarówno kleszcze, jaki i próżnociąg położniczy (vacuum) nie cieszą się dobra sławą. Dzieje się tak ze względu na sporadyczne stwierdzanie nieprawidłowości u dzieci urodzonych przy ich pomocy. Warto jednak wiedzieć, że powstające urazy najczęściej nie są konsekwencją zabiegu, ale zaistniałego wcześniej zagrożenia, które zmusza do takiego postępowania.

Przy zastosowaniu próżnociągu położniczego wytwarza się próżnię między przyrządem a główką dziecka. Dzięki specjalnej przyssawce, możliwe jest wydobycie dziecka na zewnątrz. Po porodzie próżniowym malec może mieć krwiak w miejscu założenia vacuum, ten jednak powinien się wchłonąć w ciągu kilku następnych dni. Poród kleszczowy jest mniej inwazyjny. Kleszcze składają się z dwóch dopasowanych kształtem łyżek, które układa się wokół główki dziecka, poszerzając kanał rodny. Pociąganie odbywa się w czasie skurczu macicy i powinno być wspomagane parciem matki. Po urodzeniu dziecko może mieć niewielkie otarcia na skórze głowy, znikają one już po kilku dniach.

Obie metody stosuje się w celu szybkiego wydobycia dziecka, gdy jest już za późno na cesarskie cięcie. Przy użyciu próżnociągu oraz kleszczy niezbędne staje się nacięcie krocza. Zabiegi te podejmuje się w celu ratowania życia dziecka lub zapobiegnięcia jego ciężkim uszkodzeniom. Można wykonywać je nawet w II trymestrze ciąży, warunkiem jest jednak nisko osadzona w kanale rodnym główka.

Zabiegi położnicze stosuje się wyłącznie w sytuacji kryzysowej zagrożenia życia lub zdrowia dziecka. Są one wówczas konieczne, bo jedynie dzięki nim matka i jej dziecko otrzymają potrzebną pomoc. Warto o porodach zabiegowych porozmawiać wcześniej z lekarzem, który powinien poinformować o możliwości wystąpienia powikłań i o metodach radzenia sobie z nimi. Zdarza się, że metody te powodują pewne urazy kanału rodnego, nie powinno się jednak żywić większych obaw przed ich zastosowaniem.