Problemy mężczyzn

Wszystko to sprawia, że o kobiecych przypadłościach i zaburzeniach organizmu wiemy znacznie więcej. Tymczasem organizm mężczyzny w równym stopniu narażony jest na choroby i różnego rodzaju nieprawidłowości w rozwoju.

Anorchizm

To wrodzony brak jąder w mosznie. Męskie narządy płciowe nie rozwijają się, rozwój prącia zatrzymuje się na etapie dzieciństwa. Przypadłość charakteryzuje także brak owłosienia łonowego oraz popędu płciowego. Anorchizm często zostaje rozpoznany dopiero w okresie dojrzewania. Z uwagi na niedobór testosteronu, leczenie polega na podawaniu tego hormonu, co ma skutkować rozwojem cech płciowych.

Asthenospermia

Polega ona na nieprawidłowej ruchliwości plemników w nasieniu. Odsetek prawidłowo poruszających się plemników (ruchem szybkim prostoliniowym) wynosi poniżej ¼ wszystkich komórek. Ponadto występuje zmniejszona liczba plemników w nasieniu. Wyróżniamy astenospermię pozorną oraz właściwą.

Pierwsza jest czasowa, wywołana na przykład działaniem bardzo wysokiej lub bardzo niskiej temperatury, kauczuku (np. prezerwatyw) czy środków plemnikobójczych. Stwierdzenie schorzenia może być także spowodowane zbyt późnym dostarczeniem nasienia do badania (z uwagi na zbyt długą przerwę między pobraniem spermy a wykonaniem badania).

Asthenospermia właściwa jest trwała. O poprawę jakości nasienia można się starać np. przyjmując preparaty cynku czy selenu oraz eliminującjej możliwe przyczyny ( to np. noszenie lżejszej bielizny, większa dawka ruchu czy rzucenie palenia).

Azoospermia

To całkowity brak plemników w nasieniu, który zwykle jest spowodowany niedorozwojem, zanikiem lub też utratą jądra. Możliwą przyczyną schorzenia mogą być także nagłe zmiany hormonalne, stosowanie niektórych leków, niedrożność dróg wyprowadzających nasienie, chemioterapia lub radioterapia. Ponadto zmiany mogą być wynikiem mutacji w obrębie jednego z genów (AZF). Jeżeli to właśnie niedrożność dróg lub mutacja genu są podłożem przypadłości, posiadanie potomstwa jest możliwe z wykorzystaniem metod wspomaganego rozrodu.

Hipogonadyzm

Nazwą tą określamy nieprawidłowość układu rozrodczego, która skutkuje dysfunkcją gonad (w przypadku mężczyzn – jąder). Gonady nie produkują hormonów ani gamet, a to prowadzi do niepłodności. Wyróżnić możemy hipogonadyzm pierwotny i wtórny.

Pierwszy występuje jako skutek uszkodzenia jąder, czego przyczyną może być np. uraz mechaniczny.Hipogonadyzm wtórny to zwykle efekt uszkodzenia przysadki mózgowej w podwzgórzu lub wystąpienia innych zmian chorobowych, takich jak np. guzy, torbiele, zapalenia. Jeżeli przypadłość zostanie wykryta u małego chłopca, leczenie rozpoczyna się od podawania niewielkich dawek testosteronu, które z czasem ulegają zwiększeniu.

W przypadku hipogonadyzmu wtórnego jądra są zdolne produkować testosteron, ale nie są do tego odpowiednio stymulowane przez hormony, wydzielane przez mózg. Leczenie polega więc na podawaniu gonadotropin – hormonów wydzielanych przez przysadkę mózgową. Wcześnie wykryta choroba, a co za tym idzie wcześnie wdrożone leczenie, daje szansę na właściwą spermatogenezę oraz na płodność. Podawanie hormonów w zbyt późnym wieku jest dużo mniej skuteczne.

Kryptozoospermia

Polega na występowaniu bardzo nielicznych plemników w nasieniu (nawet mniej niż 0,1 miliona na mililitr). Można powiedzieć, że kryptozoospermia to stan pośredni pomiędzy azoospermią (całkowity brak plemników), a oligozoospermią (obniżona liczba plemników).

Monorchizm

To wrodzony brak jednego jądra. Chorzy są przeważnie płodni, dlatego, że obecność jednego jądra jest u nich wystarczająca.

Oligospermia

To zbyt niska ilość plemników w nasieniu (mniejsza niż 20 mln/ml). Schorzenie może mieć różne stopnie ciężkości – od ekstremalnego (stan zbliżony do azoospermii), bardzo ciężkiego, ciężkiego, do lekkiego. Niektóre zaburzenia w procesie produkcji plemników można leczyć (witaminy, mikroelementy lub hormony), przy czym bardzo ważna jest też zmiana stylu życia, unikanie przegrzewania jąder, promieniowania, wysokiej temperatury. W przypadku, kiedy oligospermia jest spowodowana niedrożnością przewodów wyprowadzających nasienie, można ją usunąć operacyjnie, zaś gdy nie jest to możliwe – pomocne okazują się techniki wspomaganego rozrodu.

Spodziectwo

Stan, w którym otwór penisa (ujście cewki moczowej) znajduje się w okolicach trzonu penisa (a nawet na styku moszny i penisa), czemu może towarzyszyć skręcenie lub zakrzywienie penisa (spowodowane zginaniem się w dół żołędzia), a także niekompletny napletek. Może być to skutkiem mutacji genetycznej, w wyniku której tkanka nie wykazuje wrażliwości na testosteron (wiele rodzajów takich mutacji, różnią się one stopniem niewrażliwości na androgen).

Zaleca się jak najszybsze przeprowadzenie operacji korekcyjnej. Leczenie operacyjne polega na wyprostowaniu prącia, co przyczynia się także do jego powiększenia, jednak taki zabieg nie gwarantuje prawidłowego wzrostu prącia w dalszym okresie. Z tego też względu stosuje się leczenie wspomagające wzrost prącia. Wykonuje się także operację nacięcia i poszerzenia ujścia cewki moczowej.

Stulejka

Polega na zwężeniu napletka, co uniemożliwia jego zsuwanie poza żołądź, a to z kolei – prawidłowy wytrysk nasienia. Może istnieć od urodzenia, ale także zostać nabyta w wyniku licznych i zwykle niedostrzeganych stanów zapalnych napletka. Może być przyczyną infekcji dróg moczowych, infekcji skórnych penisa, ale także osłabienia potencji, niechęci do seksu, nerwicy, zaburzeń psychicznych, a nawet niepłodności czy choroby nowotworowej penisa. Wada ta powinna zostać jak najszybciej zoperowana.

Żylaki powrózka nasiennego

Poszerzenie, poskręcanie oraz wydłużenie naczyń żylnych, które odpowiadają za zbieranie krwi z jądra i tworzą w obrębie moszny tzw. splot wiciowaty (splot ten wchodzi w skład powrózka nasiennego w odcinku mosznowym, nad jądrem). Żylaki powrózka wyczuwa się w tym miejscu w postaci miękkich, guzowatych tworów różnej wielkości. Przypadłość wpływa na zmniejszenie jakości plemników oraz na niepłodność. Leczenie polega na wykonaniu zabiegu operacyjnego.