Psycholog na każdej porodówce? Tak, to możliwe!

Szpitale z oddziałami ginekologiczno-położniczymi o I i II stopniu referencyjności najprawdopodobniej będą miały obowiązek zatrudnienia psychologa na przynajmniej pół etatu – tak mówi projekt rozporządzenia przekazany do konsultacji przez Ministerstwo Zdrowia. Z czego wynika taka decyzja? Co miał z nią wspólnego raport Najwyższej Izby Kontroli?

Psycholog na każdej porodówce – to możliwe!

Coś, co jeszcze niedawno wydawało się realne jedynie w sferze marzeń, ma dużą szansę stać się rzeczywistością. A wszystko za sprawą druzgocącego raportu Najwyższej Izby Kontroli – „Opieka nad pacjentkami w przypadkach poronień i martwych urodzeń”. O samym raporcie szczegółowo piszemy niżej, ale najważniejszym faktem z niego wynikającym jest, wskazywana w końcowych wnioskach do Ministra Zdrowia, konieczność zatrudnienia psychologa na oddziałach ginekologiczno-położniczych o pierwszym
i drugim stopniu referencyjności. Taka osoba musiałaby pracować na co najmniej pół etatu.

Ministerstwo zdrowia przygotowało projekt rozporządzenia w tej sprawie, który aktualnie został przekazany do konsultacji.

Stopnie referencyjności – co to takiego?

Tak zwane stopnie referencyjności dotyczą stopnia wyspecjalizowania szpitali. WW przypadku szpitali położniczych wygląda to następująco:

• stopień I – ciąże niepowikłane, w terminie, opieka nad zdrowymi noworodkami (urodzonymi od 35. tygodnia ciąży) lub noworodkami z lekkimi chorobami,
• stopień II – ciąże zagrożone, dzieci urodzone przed 35. tygodniem, niska masa urodzeniowa, zaburzenia oddychania i inne problemy zdrowotne, szpitale z oddziałem intensywnej terapii wcześniaków,
• stopień III – ciąże wysoko zagrożone, patologiczne, choroby i wady genetyczne, wcześniaki urodzone przed 30. tygodniem ciąży, noworodki z ciężkimi chorobami i wadami.

Obecnie psycholog musi być zatrudniony jedynie na oddziałach o trzecim stopniu referencyjności.

Druzgocący raport NIK!

Najwyższa Izba Kontroli sprawdziła 37 szpitali z siedmiu województw i, co zatrważające, w żadnym nie została zapewniona odpowiednia i wystarczająca opieka kobietom w szczególnych sytuacjach – tym, które doświadczyły poronienia, martwego urodzenia lub śmierci dziecka zaraz po porodzie. Co równie ważne, aż w 57% przypadków nie została prowadzona rzetelna dokumentacja medyczna.

Raport NIK wskazał jasno, że kobietom nie udzielono odpowiedniego, prawidłowego wsparcia i opieki, jakiej w podobnych sytuacjach wymagały. Jak można przeczytać na stronie NIK, „winna jest wadliwa organizacja procesu udzielania świadczeń oraz nieprzestrzeganie obowiązujących uregulowań, w tym standardów opieki okołoporodowej”. Pacjentkom owszem, udzielano pomocy medycznej, ale często nic ponadto. Personel w większości nie był odpowiednio przygotowany do pracy i udzielania wparcia kobietom w tak trudnych sytuacjach. W raporcie wskazano, jak ważna jest opieka i odpowiednie umiejętności komunikacyjne w tak tragicznych momentach. Jego twórcy nie ograniczyli się tylko do wytykania błędów, ale starali się dociec ich przyczyn i znaleźć satysfakcjonujące rozwiązania, których wprowadzenie rekomendują Ministerstwu Zdrowia.

Co mówią standardy okołoporodowe?

Standardy okołoporodowe są określone w rozporządzeniu 2018 roku i dotyczą także tzw. sytuacji szczególnych, czyli poronienia, rozpoznania ciężkiej choroby lub wady dziecka stwierdzone w ciąży, urodzenie dziecka chorego, z wadami wrodzonymi, martwego urodzenia. W tych przypadkach kobiety mają prawo m.in. do szacunku, separacji od kobiet, które urodziły dziecko zdrowe lub oczekują na poród, szybką pomoc psychologa, możliwość pożegnania się z dzieckiem, zapewnienia wsparcia bliskich czy opieki laktacyjnej. Musi także uzyskać szczegółowe informacje odnośnie nie tylko przysługujących praw czy stanu zdrowia, ale także możliwości pochówku i otrzymania dalszego wsparcia.