Ojciec odgrywa ważną rolę w życiu każdego dziecka. Obecność i uczestnictwo w wychowaniu wpływa na rozwój emocjonalny malucha już od chwili narodzin.
Dla dziecka bardzo ważna jest już sama obecność ojca. Z biegiem lat stanie się on wzorem do naśladowania. Jednak w pierwszych trzech latach życia malucha, najważniejszym zadaniem ojca jest… bycie, czyli aktywne uczestniczenie w życiu rodzinnym. Dzieci są bardzo dobrymi obserwatorami. Jeśli zajmuje się nimi tylko matka, a rola ojca sprowadza się do całusa na dobranoc, może to prowadzić do nikłego kontaktu dziecka z ojcem w wieku dorastania.
Często mężczyźni wycofują się na drugi plan i nie uczestniczą w życiu dziecka. Uciekają w pracę. Stąd też zdarzają się sytuację, w których dziecko nie rozpoznaje ojca. Mężczyzna uważa, że powinien być ostoją rodziny i unikać zbytniego zaangażowania emocjonalnego. Nic bardziej mylnego. Nawiązanie z dzieckiem silnej więzi emocjonalnej procentuje w przyszłości.
Zarówno w przypadku chłopców, jak i dziewcząt rola ojca powinna sprowadzać się nie tylko do autorytetu i przewodnika, ale również nauczyciela i przyjaciela. Dowiedziono, że dobry kontakt z ojcem w okresie wczesnego dzieciństwa, jak i dojrzewania staje się solidnym fundamentem samodzielności i stabilności emocjonalnej dziecka.
„Mama jest fajniejsza”
Od narodzin do ok. 3 roku życia tym „ważniejszym” rodzicem jest dla dziecka matka. Jednak już w 2 roku życia ojciec zaczyna odgrywać istotną rolę. W trakcie nauki chodzenia nierzadko to właśnie ojciec lepiej sprawdza się jako nauczyciel. Dziecko, które ma poczucie bezpieczeństwa chętniej próbuje stawiać pierwsze kroki. Czuje, że silne ramiona taty uchronią go przed bolesnym upadkiem. Zwrot orientacji dziecka z matki na ojca ma miejsce między 3 a 4 rokiem życia. W tym czasie bardzo ważny jest czas spędzony z dzieckiem – czy to na wspólnej zabawie czy chociażby spacerze. Dziecko uważnie obserwuje zachowania ojca, a każde jego słowo postrzega jako prawo, do którego należy się stosować. Ojciec staje się autorytetem i to, w jaki sposób dziecko będzie go postrzegać w tym czasie skutkuje podobnym stosunkiem w dorosłym życiu.
Jako przykład warto przytoczyć dzieci, które zaczynają używać wyzwisk czy przekleństw. O ile w towarzystwie matki pozwalają sobie na obraźliwe słowa, o tyle przy ojcu często trzymają język na wodzy. Podświadomie czują, że byłoby to źle odebrane, bo przecież… jak tatuś powiedział, że nie wolno, to nie wolno.
Rola ojca w życiu syna a córki
W przypadku dziewczynek, pozwalają sobie na więcej wyrozumiałości, troski. Dlatego w społeczeństwie funkcjonuje pojęcie „córeczki tatusia”. Mężczyźni często maja problem z określeniem swojej roli w życiu syna lub córki. Uważają, że dla chłopca powinni być bardziej surowi, aby wyrósł na silnego mężczyznę. W przypadku dziewczynek pozwalają sobie na więcej wyrozumiałości, troski. Dlatego w społeczeństwie funkcjonuje pojęcie „córeczki tatusia”. Z reguły ojcowie otaczają córki szczególną opieką. Chcą je chronić przed „złymi” ludźmi. Jednak należy pamiętać, że popadanie w skrajności nie jest dobrym rozwiązaniem. Ojciec chłopca powinien być bardziej powściągliwy i stanowczy, ale tylko w celu pokazania dziecku różnicy między dobrem a złem. Natomiast córkę powinien uwrażliwiać na zło, ale przede wszystkim uczulać ją na niebezpieczeństwa, które mogą ją spotkać.
Pierwsze lata życia dziecka a wiek dorastania
To, jaki rodzaj kontaktu wypracują ojcowie z dziećmi w trakcie pierwszych trzech lat ich życia ma ogromne znaczenie w przyszłości. Szczególnie w okresie dojrzewania. Chłopcy, którzy mają dobry kontakt emocjonalny z tatą, łagodniej przeżywają problemy związane ze swoją seksualnością. Z kolei dziewczynki nabierają dystansu do kontaktów z chłopcami. Nie przeżywają lęków z nimi związanych, ale z drugiej strony nie zabiegają histerycznie o ich uwagę.