High need baby to termin używany do opisania niemowlęcia, które wykazuje intensywne potrzeby. Oto kilka cech, które mogą być typowe dla dziecka hajnid!
Wymagające, nieustępliwe, płaczliwe, krzykliwe, wiecznie niezadowolone… Słowem – wyczerpujące. Jakie jeszcze jest hajnid, czyli high need baby? Zanim sama uwierzysz w komentarze padające z otoczenia: chyba ma ADHD. Sprawdź, czy przypadkiem nie wychowujesz tzw. hajnid dziecko!
Hajnid – co to znaczy?
Pojęcie high need baby zyskało popularność za sprawą pediatry, dr Williama Searsa i jego żony Marthy, autorów popularnych poradników o rodzicielstwie, a obecnie także – rodziców ośmiorga dzieci. Czwarta pociecha – w przeciwieństwie do pozostałych, wyjątkowo dała rodzicom popalić, a swoją niezwykłą aktywność ujawniła tuż po narodzinach. Dziecko okazało się nader wymagające i ciągle żądało spełnienia swoich zachcianek, co najistotniejsze – miało to być spełnione natychmiast. Jeśli było głodne – jedzenie musiało dostać w tzw. tej chwili, jeśli się wyspało – nie uleżało w łóżeczku ani minuty dłużej. Co jednak najgorsze, swoje potrzeby wyrażało przeraźliwym płaczem, krzykiem i wrzaskiem. Na dziecko nie działały żadne metody uspokajające poza – natychmiastowym spełnieniem jego zachcianek.
Jeżeli czytając te słowa w pełni solidaryzujesz się z rodzicami i masz wrażenie, że rozumiesz ich jak nikt inny, prawdopodobnie sama wychowujesz tzw. dziecko hajnid, high need baby, czyli szczególnie wymagające niemowlę!
Hajnid – dziecko szczególnie wymagające
Jeśli twoje wymagające dziecko jest twoim pierworodnym dzieckiem, prawdopodobnie obwiniasz samą siebie za brak doświadczenia w wychowaniu, brak wiedzy na temat rodzicielstwa, złe podejście czy słabość charakteru. Jeśli to twoja kolejna pociecha, a poprzednie są grzeczne „jak aniołki” (nieważne, że sprawę z tego zdałaś sobie dopiero po urodzeniu „diabełka”), sprawa się komplikuje. Bo jeśli to nie jest kwestia wychowania, to czego? Charakteru? Genów?
To samo pytanie zadawało sobie małżeństwo Searsów, bo poprzednie dzieciaki w niczym nie przypominały roszczeniowej Hayden. Te i wiele innych, szczegółowych obserwacji, pozwoliło im na ustalenie nowego typu noworodka, który nieco różni się od swoich rówieśników. Jak rozpoznać, czy my także mamy do czynienia z high need baby?
Dziecko hajnid – co wyróżnia high need babies?
Rodzice, którzy mają szczęście wychowywać high need baby, z pewnością nie potrzebują poniższych wskazówek. Potrzebują co najwyżej – współczucia, pomocy i wparcia. O tym, że ich niemowlę jest szczególnie wymagające są wręcz przekonani i nie trzeba im tego udowadniać. A jednak, podajmy te najbardziej typowe cechy, aby przekonać ich, że nie są sami i podobne „modele” trafiają się też innym rodzicom.
Hajnid to:
- nadmierna aktywność – to jedna z najbardziej charakterystycznych cech high need baby. Ono po prostu nie potrafi uleżeć w miejscu. A jeśli już się zdarzy, że wyczerpane ciągłym płaczem, pozwoli sobie na chwilę bezruchu, absolutnie nie zgodzi się na przykrywanie kocykiem czy kołderką. Dotąd będzie się wyginać i prężyć, aż rodzice pozbawią je tych wszelkich krępujących ruchy elementów.
- częste pobudki – hajnid jest aktywne bez względu na porę dnia. I nocy. Śpi, bo musi, ale zwykle na tyle płytko, żeby obudzić się z byle powodu. Jego ponowne uśpienie często okazuje się nie lada problemem, dlatego niektórzy rodzice chodzą koło malca na palcach i szepczą nawet, jeśli przebywają w innym pomieszczeniu.
- gwałtowne reakcje – jak twoje wymagające dziecko już się obudzi, inni także mogą zapomnieć o spaniu. High need baby gwałtownie domaga się natychmiastowych reakcji na swoje potrzeby, a ich istnienie zgłasza -bezpardonowo.
- ciągłe wymagania – poza tym, że domaga się ciągłej uwagi, żąda nieustannego zabawiania, noszenia na rękach, usypiania, a nawet spania z rodzicami. To dlatego na takie szkraby mówi się niekiedy – nieodkładalne.
- nieustanne niezadowolenie – jeśli maluch nie jest z czegoś zadowolony, po prostu nie ustanie, dlatego lepiej nie wyprowadzać go z równowagi. Powodów do niezadowolenia miewa mnóstwo, a nawet, gdy ich braknie – szybko je znajdzie. W jaki sposób? Zmieniając zdanie! Jeśli dziecko hajnid żąda wzięcia na ręce, rodzic świadomy ewentualnych konsekwencji, szybko wyciąga doń ramiona. Tymczasem, ono być może zdążyło już zmienić preferencje i wcale nie ma ochoty na noszenie! Z pewnością nie omieszka o tym powiadomić.
- domaganie się częstego karmienia – mało śpi, ciągle krzyczy, jest nadzwyczaj aktywne – nic dziwnego, że potrzebuje więcej energii niż inne niemowlęta. Tym sposobem high need babies nieustannie są głodne! Nie zwracają uwagi na żadne przepisowe pory posiłków czy odstępy między karmieniami. Jak łatwo się domyślić, jest to szczególnie trudne do udźwignięcia dla kobiet karmiących naturalnie…
- nadwrażliwość – hajnid dziecko jest niezwykle wrażliwe, czego dowodem jest wspomniana już awersja do kocyków i kołderek. Nadmiernie reaguje także na światło, głos i wszelkie inne czynniki, które uzna za ingerujące w jego spokój.
High need baby – co z niego wyrośnie?
Rodzice hajnid, w myśl powiedzenia: małe dziecko – mały kłopot, duże dziecko – duży kłopot, nawet nie chcą myśleć o tym, co ich czeka, kiedy pociecha podrośnie. Na szczęście specjaliści są zdania, że wiele cech, w dzieciństwie uznawanych za negatywne, w życiu dorosłym traktuje się zupełnie inaczej! Przykładowo:
- niemożność usiedzenia w miejscu może się przeobrazić w ciekawość świata;
- aktywność w postawę prospołeczną;
- ciągłe dopominanie się o swoje może kiedyś pomóc z uporem walczyć o swoje prawa, z determinacją i konsekwencją dążyć do celu.
Rodzice hajnid baby powinni więc uświadomić sobie, że każde dziecko jest inne. Na wychowanie takiego szkraba najlepiej więc patrzyć jak na szczególne, fascynujące wyzwanie, które w przyszłości przyniesie sporo dumy i satysfakcji. Bo na pewno. kiedyś będziesz mogła powiedzieć: Opanowałam je! Dałam radę! Jestem wielka!
Warto zaznaczyć, że każde niemowlę jest indywidualne, a etykietowanie dziecka jako dziecko hajnid może być subiektywne i nie zawsze adekwatne. Jeśli rodzic czuje, że niemowlę wykazuje trudne zachowanie, warto skonsultować się z pediatrą lub specjalistą ds. rozwoju dziecka w celu uzyskania wsparcia i porad dotyczących opieki nad maluchem.
Dowiedz się także: