Uzależniona od bycia w ciąży

Jak wiadomo, uzależnić się można od wszystkiego – alkoholu, papierosów, słodyczy, kawy, seksu, a nawet zakupów. A jednak mało kto podejrzewa, że uzależniać może także… ciąża! Czy to naprawdę możliwe i czym właściwie może się objawiać tak nietypowe zjawisko?

Spodziewałam się koszmaru

Magda ma 32 lata, dwójkę dzieci, trzecie w drodze, a czwarte w planach. Franek ma obecnie 4 lata, Zosia 2, Marcel ma przyjść na świat późną jesienią. – Nigdy nie ukrywałam, że uwielbiam być w ciąży – przyznaje Magda. – Być może dlatego, że zanim zaszłam w nią pierwszy raz, byłam przekonana, że to najgorsze 9 miesięcy w życiu. Spodziewałam się koszmaru, więc życie zaskoczyło mnie pozytywnie.

Magda zauważa, że dopóki sama nie przekonała się, jak to jest być przyszłą mamą, dookoła napotykała same negatywne przykłady. – Mama, siostra, przyjaciółka, sąsiadka – każda z nich z jakiegoś powodu narzekała na ten stan. Złe samopoczucie, konieczność leżenia w szpitalu, ciążowe komplikacje. Bałam się tego okresu jak ognia, dlatego długo zwlekaliśmy z mężem z podjęciem starań. Jak sama mówi, kiedy już je podjęli, zaczęli nadrabiać „stracony czas”…

Ciąża działa jak narkotyk!

Magda nie ukrywa, że będąc w ciąży, czuje się wyjątkowo i tak też jest traktowana. Mąż, rodzice, teściowie, sąsiedzi czy po prostu napotkane osoby – wszyscy otaczają ją troską i uwagą, dzwonią, odwiedzają, pytają czy czegoś nie potrzebuje i chwalą za promienny wygląd. – To na mnie działa jak narkotyk! – śmieje się. – Uwielbiam wchodzić do sklepów z ciążową odzieżą, słuchać porad ekspedientek, dobierać dodatki. Jak przyznaje, w każdej z trzech swoich ciąż nie mogła się doczekać, kiedy brzuszek zacznie wreszcie być widoczny.

No dobrze, pierwsza ciąża rzeczywiście może być magiczna, ale kolejne? Kiedy masz już w domu wymagające opieki szkraby, może być nieco trudniej „celebrować” ten wyjątkowy czas… – W każdej kolejnej ciąży było tylko lepiej! – wyznaje Magda. – Bo kobieta, która jest już matką, a spodziewa się następnego dziecka, zasługuje na jeszcze większy podziw i szacunek. Każdy pyta, jak sobie radzi z maluchami w tym stanie, skąd ma tyle siły i energii. A rzeczywiście ją ma? Magda przyznaje, że czasem bywa trudno, ale robi wszystko, by tego po sobie nie pokazać. Przed wyjściem na spacer – makijaż i sukienka być więc musi…

Jesteś wyjątkowa – to może uzależnić

Cóż, trudno ukrywać, że ciąża to stan wyjątkowy. Nagle stajesz w centrum uwagi, każdy ustępuje ci miejsca (przynajmniej w teorii) i pyta o twoje samopoczucie. Świat najbliższych osób kręci się wokół ciebie. Przynajmniej do czasu porodu. Potem – zaczyna wirować wokół dziecka. Nagle spadasz z piedestału i usuwasz się na drugi plan. To może być trudne. Co więc robisz? Zaczynasz planować kolejną ciążę. – Kiedy Franek przyszedł na świat, byłam najszczęśliwszą osobą pod słońcem, ale dość mocno odczułam fakt, że wszyscy przerzucili swoją uwagę i troskę na niego. Szybko poczułam, że chciałabym zajść w ciążę jeszcze raz… – przyznaje Magda.

Podobne uczucia towarzyszyły jej po urodzeniu Zosi. – Ciążę wspominam wspaniale, czas po porodzie nieco mniej… Szybko zaczęło mi brakować tego wszystkiego, co sama ciąża daje. Poczułam swego rodzaju pustkę… Wiedziałam, że to nie był ostatni raz…. Marcel przyjdzie na świat końcem listopada. Czy oprócz czekającej na niego w domu dwójki rodzeństwa może spodziewać się kolejnego? – W dzisiejszych czasach kobiety zaczynają swoją przygodę z macierzyństwem po 30-tce -zauważa Magda. – Ja mam dopiero 32 lata. Dlaczego więc miałabym ją kończyć?

Choć psychologowie zauważają, że uzależnienie od ciąży nie zdarza się często, przyznają, że może się pojawić.

Są na nie „narażone” zwłaszcza te kobiety, które w dotychczasowym życiu tęskniły za brakiem uwagi, nie wyróżniały się z tłumu, choć podświadomie bardzo tego potrzebowały. Ciąża naturalnie przynosi im ową uwagę i zainteresowanie. Czy to może być groźne? Dopóki kobieta nie przecenia swoich możliwości finansowych i fizycznych – pewnie nie. – Tak, uwielbiam być w ciąży i wcale się tego nie wstydzę – przyznaje Magda. – Czy jestem od niej uzależniona? Możliwe, ale na razie raczej nie zamierzam się leczyć. Moje dzieci mają co jeść, są dobrze ubrane, co roku jeżdżą z nami na wakacje. Nic im nie brakuje.

I rodzeństwa też im na pewno nie zabraknie…