Wskazania do cesarskiego cięcia

Cesarskie cięcie jest standardową procedurą na polskich porodówkach. Choć wykonywanie go „na żądanie” ma zwolenników i przeciwników, warto pamiętać, że jest to operacja, do której istnieją konkretne wskazania. Jakie są wskazania do cesarskiego cięcia?

Cesarskie cięcie – standard?

Cesarskie cięcie (CC) to poważna operacja, której celem jest oczywiście rozwiązanie ciąży – jeśli jest zaplanowane, przeprowadza się je najczęściej w 38. tygodniu. Procedura przebiega dość szybko – trwa najczęściej około 30 minut. Przyszłej mamie zakładany jest wenflon i cewnik, otrzymuje też znieczulenie, zwykle podpajęczynówkowe. Znieczulenie ogólne stosuje się rzadko i jedynie, kiedy mamy do czynienia z nagłą sytuacją lub istnieją takie wskazania, jak m.in. problem z krzepliwością, kręgosłupem czy niektóre choroby.

Cięcie zostaje wykonane poziomo, poniżej pępka i ma około 15 cm długości. Przecina się wszystkie warstwy – skórę, mięśnie, powięzi. Lekarz wydobywa delikatnie dziecko, a następnie zszywa dokładnie powłoki brzuszne. Kobieta po tej operacji powinna zadbać o odpowiednią rekonwalescencję, a połóg po CC wygląda nieco inaczej niż po porodzie naturalnym.

Cesarskie cięcie na żądanie

W naszym kraju nie istnieje oficjalnie coś takiego jak cesarskie cięcie na żądanie. Kobieta nie ma możliwości wyboru czy woli urodzić siłami natury czy przez CC. Rozporządzenie ministra zdrowia z 16 sierpnia 2018 określa standardy opieki okołoporodowej i w sposób niepozostawiający wątpliwości mówi o tym, że Cesarskie cięcie powinno być wykonywane wyłącznie wtedy, kiedy istnieją ku temu jasne wskazania.

Liczba tych operacji powinna być, według rozporządzenia, zmniejszana, ponieważ w naszym kraju aż 40% dzieci rodzi się nie siłami natury, ale właśnie przez CC. Oczywiście powody takiego stanu rzeczy są złożone i wynikają nie tylko z faktu, że kobiety „wymuszają” cesarki, dla też ze stanu polskich porodówek, które wzbudzają niejednokrotnie uzasadnione obawy.

Wskazania do cesarskiego cięcia

Wskazania do CC możemy podzielić na kilka grup. Dwie najważniejsze to położnicze oraz pozapołożnicze. Do położniczych i nagłych (czyli takich, o których nie wiadomo przed porodem) należą m.in.:

• nieprawidłowe KTG dziecka,
• brak postępu podczas kolejnych faz porodu,
• ciężki stan przedrzucawkowy,
• przedwczesne odklejenie się łożyska,
• pęknięcie macicy,
• nieprawidłowe położenie dziecka lub główki.

Jeśli chodzi o planowane cesarskie cięcie, lekarz zaleca je w poniższych sytuacjach:

• duża masa płodu, wymiary płodu,
• łożysko przodujące,
• nieprawidłowe ułożenie płodu,
• wady w budowie miednicy,
• niewspółmierność porodowa,
• często, choć nie zawsze, CC wykonuje się w przypadku wad macicy, ciąży mnogiej, mięśniaków, wcześniejszego leczenia niepłodności, wcześniejszych cesarskich cięć, operacji w obrębie macicy czy chorób przenoszonych drogą płciową.

Wskazania pozapołożnicze dzielimy pod względem innych „dziedzin” jakich dotyczą:

• wskazania kardiologiczne: różnego rodzaju choroby kardiologiczne z niewydolnością krążenia,
• wskazania neurologiczne: m.in. tętniak, choroby mięśniowe,
• wskazania okulistyczne: m.in. duża wada wzroku i ryzyko odwarstwienia się siatkówki,
• wskazania ortopedyczne: choroby i patologie uniemożliwiające poród naturalny, nieprawidłowości dotyczące miednicy,
• wskazania onkologiczne: różne nowotwory mogą uniemożliwić poród siłami natury, przede wszystkim nowotwór piersi czy szyjki macicy,
• wskazania pulmonologiczne: różne choroby oddechowe,
• wskazania psychiatryczne: m,in. tokofobia (lęk przed porodem), zaburzenia lękowe, depresja.

Oczywiście lista nie jest kompletna, istnieją jeszcze inne przeciwwskazania do porodu naturalnego, wiele z nich wzbudza także kontrowersje, gdyż nie ma co do nich pełnej zgody lekarzy. Istnieją też wskazania, które zazwyczaj kwalifikują do cięcia cesarskiego, ale nie w każdym przypadku. Dlatego też podstawą jeśli chodzi o decyzję dotyczącą rodzaju porodu musi być zawsze dokładny wywiad lekarski i opinia specjalistów.