Zła, sfrustrowana, zniechęcona… skąd się biorą negatywne emocje w ciąży i jak sobie z nimi poradzić?

Ciąża to dla kobiety bardzo wymagający okres – zarówno pod kątem fizycznym, jak i psychicznym. Ciąża ma swoje jaśniejsze i ciemniejsze momenty, a dla wielu mam to przeplatanka dobrego nastroju i negatywnych emocji. Skąd biorą się te ostatnie i jak sobie z nimi radzić?

Stop „cukrowaniu” ciąży i macierzyństwa

Media społecznościowe wypaczają rzeczywistość, ukazując jedynie jej wyidealizowaną część – także tę związaną z ciążą. Na szczęście oprócz tego nurtu coraz częściej pojawia się przeciwny – odczarowujący ją, urealniający i pokazujący taką, jaka jest – czasem piękną, czasem bardzo, bardzo trudną. Negatywne emocje w ciąży są czymś absolutnie normalnym. Przecież w życiu tak właśnie jest – czasem czujemy radość, a czasem złość, smutek, zniechęcenie. Ciężko więc oczekiwać, że w okresie tak specyficznym i złożonym, jak ciąża – będzie inaczej.

Radość oczekiwana

To, że kobieta w ciąży powinna być wiecznie uśmiechnięta i szczęśliwa w związku ze stanem błogosławionym, jaki przeżywa, jest mitem i absolutnie nierealnym oczekiwaniem. Właśnie dlatego kobiety odczuwające coś, co odbiega ich zdaniem od „akceptowanego standardu” mogą mieć poczucie winy i zastanawiać się, czy coś jest z nimi nie tak. Czują presję, by przeżywać ciążę wyłącznie jako piękny i sielankowy czas. Tymczasem negatywne emocje odczuwane w tym okresie są zupełnie normalne. Oczywiście do pewnego stopnia, ponieważ z drugiej strony mamy problem depresji w ciąży, który również omówimy w tym artykule.

Skąd się biorą negatywne emocje w ciąży?

Szalejące hormony

Winne za zmienne nastroje w ciąży są w dużej mierze hormony. Ciąża to okres, w którym szaleją – szczególnie pierwszy trymestr kiedy najbardziej odczuwamy „huśtawkę emocjonalną”. Ale nie oznacza to, że później wszystko w stu procentach się normuje.

Przebieg ciąży

Negatywne emocje mogą być też związane z samym przebiegiem ciąży i tym, jak wpływają na nas i jak bardzo nasilone są różne ciążowe dolegliwości. Już same zmiany zachodzące w ciele mogą być powodem frustracji i poczucia bezsilności. Brak kontroli nad własnym ciałem mogą wpłynąć na to, że zmierzymy się ze złością i zniechęceniem. To kwestia bardzo indywidualna – ciało w ciąży zmienia się nie u każdego tak samo. I każdy na te zmiany zareaguje na właściwy sobie sposób.

Ciążowe zmartwienia

Negatywne emocje w ciąży mogą wywołać także nasze wewnętrzne lęki i obawy. Czy dziecko będzie zdrowe? Czy sobie poradzę w roli mamy? A co, jeśli nie będę mogła karmić piersią? Co, jeśli mnie to przerośnie? Do tego dochodzi masa innych obaw, w tym o przebieg porodu. Przyszła mama ma sporo na głowie i ciężko się dziwić, że takim myślą może towarzyszyć przygnębienie czy strach.

Jak sobie radzić z negatywnymi emocjami w ciąży?

Przede wszystkim – pozwolić sobie na te uczucia, zaakceptować ich istnienie. A potem rozpoznać, nazwać, zastanowić się, czym są spowodowane. I absolutnie nie wypierać ich ze świadomości, nie udawać przed samą sobą, że nie istnieją. Warto wręcz wgłębić się w swoje przeżycia i rozpracować skąd się biorą, skoncentrować się na tym, co dzieje się we własnej głowie. To pozwoli oswoić negatywne emocje. Nie warto ich traktować jako nieproszonych gości, ale zaakceptować ich obecność jako coś naturalnego dla stanu ciąży.

W ciąży cała uwaga przyszłej mamy skupia się na dziecku – to całkiem naturalne. Lecz powinna też skupiać się na samej sobie, swoim dobrostanie, swoich potrzebach, emocjach, komforcie i zdrowiu. Warto być dla siebie wyrozumiałą i uważną. Podchodzić do siebie z szacunkiem i zrozumieniem. Wydaje się proste, ale w praktyce może okazać się trudnym zadaniem.  Ważne może okazać się też szukanie wsparcia u innych osób – u partnera, a także kobiet, które są właśnie w ciąży lub zostały mamami. Kontakt z nimi i porównanie przeżyć i odczuć pokaże, że wiele przyszłych mam mierzy się z tym samym. Poczucie, że nie jest się samemu daje wiele siły.

Depresja w ciąży

Depresja dotyka też kobiet w ciąży, ale, niestety, jest trudna do zdiagnozowania. Wszelkie wahania nastrojów zrzucamy na karb hormonów więc ciężko zauważyć, że coś jest nie w porządku. Zaniepokoić powinna uporczywość pewnych objawów, ich nieprzemijanie, a nawet pogłębianie się w czasie (smutek, niechęcenie, negatywna ocena rzeczywistości, zaniżona samoocena, utrata zainteresowania wszystkim dookoła, niemożność czerpania radości z rzeczy i aktywności, które zawsze ją przynosiły). Wtedy należy zwrócić się po pomoc do specjalisty.

Więcej na temat depresji ciążowej przeczytasz w tym artykule.