Mamo, chciałam Ci dzisiaj podziękować za każdą nieprzespaną noc. Dziękuję za to, że choć nie zmrużyłaś oka, to nad ranem i tak powitałaś mnie uśmiechem…
Kochana Mamo. Dzisiaj, jak co roku, wręczę Ci piękny bukiet kwiatów. Złożę życzenia, za które mocno mnie przytulisz i podziękujesz. Ale czy nie powinno być odwrotnie…? Czy to na pewno Ty powinnaś mi dziękować..? Przecież Dzień Matki to najlepsza okazja, abym to wreszcie ja – podziękowała Tobie.
Kochana Mamo, chciałam Ci dzisiaj podziękować…
Za każdą nieprzespaną noc, w czasie której kołysałaś mnie na rękach. Dziś wiem, że tej nocy prawie nie zmrużyłaś oka, a nad ranem i tak powitałaś mnie uśmiechem.
Za każdy dzień, który dla mnie trwał 12 godzin, a mimo tego padałam ze zmęczenia i nie byłam nawet w stanie posprzątać zabawek. Dziś wiem, że dla Ciebie trwał on kilka godzin dłużej.
Za każde TAK, kiedy prosiłam o poświęcenie mi czasu. Dziś wiem, że miałaś wtedy mnóstwo obowiązków, a i tak odkładałaś wszystko na bok tylko po to, by poświęcić mi uwagę.
Za każde NIE, które wtedy wydawało mi się złośliwością. Dziś wiem, że za każdym razem odmawiałaś z miłości.
Za każde DASZ RADĘ, kiedy ja była przekonana, że nie dam. Dziś wiem, że sama nie byłaś niczego pewna – po prostu we mnie uwierzyłaś. Dzięki Tobie ja – zrobiłam to samo.
Za każde BĘDZIE DOBRZE, kiedy ja sądziłam, że gorzej już być nie może. Dziś wiem, że wcale nie wiedziałaś co się stanie. Ale Twoja pewność dodała mi nadziei.
Za każdy pocałunek na dobranoc i każdego buziaka na dzień dobry. Dziś wiem, że dla Ciebie między tymi całusami minęła wieczność.
Za to, że byłaś blisko, kiedy tylko Cię potrzebowałam, ale potrafiłaś się oddalić, kiedy czułaś, że to dla mnie lepsze.
Za pomocną dłoń, którą podawałaś mi, odkąd zaczęłam stawiać pierwsze kroki. I za to, że wiedziałaś, kiedy ją wypuścić.
Za każdy uśmiech, którym zawsze mnie witałaś i za każdą łzę, którą ukradkiem ocierałaś przy każdym pożegnaniu. I którą ocierasz do dzisiaj.
Za to, że czasami tęsknię do czasów, kiedy byłam małą dziewczynką i mogłam schronić się w Twoich ramionach przed całym złem tego świata.
Za dzieciństwo przepełnione beztroską, swobodą i nieświadomością. Za to, że pozwoliłaś mi być dzieckiem najdłużej, jak to możliwe i dorosnąć w momencie, kiedy poczułam się na to gotowa.
Za codzienną troskliwość i niecodzienną miłość. Za każde KOCHAM CIĘ – zwłaszcza to, wypowiadane bez powodu. Za bycie tu i teraz. Zawsze i wszędzie.
Kochana Mamo, to Ty nauczyłaś mnie dziękować. Zapomniałaś tylko powiedzieć, że najwięcej zawdzięczam Tobie.
