Czy w ciąży po 30. roku życia ryzyko powikłań jest większe? Czy dziecko ma większe ryzyko na urodzenie się z wadami wrodzonymi? Gdzie leży granica pomiędzy ryzykiem a chęcią posiadania dziecka?
Temat ciąży po trzydziestym roku życia podnoszony jest na licznych sympozjach ginekologów i położników, zarówno w Polsce jak i na świecie. W związku ze zmianą trybu życia kobiet w XXI wieku, ciąża w okolicach trzydziestki staję się bardzo popularna, a więc i temat wymaga nowego spojrzenia. Dlaczego w dzisiejszych czasach tak wiele kobiet decyduje się na późne macierzyństwo? Na wszystkie powyższe pytania postaramy się odpowiedzieć w tym artykule.
Kiedy jest najlepszy okres na zajście w ciążę?
Autorytety medyczne uważają okres pomiędzy 24. a 28. rokiem życia za najlepszy okres w życiu kobiety na zajście w ciążę. Jest to szczyt płodności, który trwa jeszcze przez okres 7-10 lat, czyli do 35-go roku życia. Pamiętajmy jednak, że mówimy tu o pewnym uśrednieniu. Najlepszy okres zależy od indywidualnych predyspozycji kobiety. Brany pod uwagę jest jej stan zdrowia, sposób odżywiania się, grupa społeczna, poziom wykształcenia, uprawianie sportu a także klimat, w jakim żyje.
Ponieważ w dzisiejszych czasach coraz więcej kobiet pomiędzy 24. a 28. rokiem jest na etapie kończenia studiów i rozpoczynania pracy zawodowej, dlatego też dopiero trzydziesty rok życia staje się momentem w życiu, kiedy kobieta decyduje się na dziecko. Kobieta jest ciągle młoda i jeżeli nie występują komplikacje zdrowotne, to ciąża powinna przebiegać zupełnie normalnie. Zagrożenie zwiększa się po 35. roku życia. Nawet w sytuacji, w której kobieta już wcześniej rodziła.
Plusy macierzyństwa po 30-tce
Kobieta po trzydziestce jest bardzo świadoma i pewna swojego macierzyństwa. Jest ona na ogół w już ustabilizowanej sytuacji finansowo – zawodowej. Nie towarzyszy jej lęk przed utratą pracy. Ponieważ w pełni świadomie podejmuje decyzję o ciąży, jest w stanie przygotować swój organizm na ten stan. To jest okres życia, w którym dojrzałości biologicznej towarzyszy dojrzałość społeczna.
W jakim wieku występuje większe ryzyko powikłań?
Trudno jest jednoznacznie określić granicę wieku, której przekroczenie wiąże się ze zwiększonym ryzykiem nieprawidłowego porodu czy urodzenia chorego dziecka.
Kobieta po 32. roku życia, pomimo że jest w „sile wieku”, jest określana przez położników jako stara pierwiastka (potocznie mówi się tak o kobiecie, która jest po raz pierwszy w ciąży), natomiast mama po 35. roku życia jest traktowana jako zbyt stara wieloródka. Kobieta rodząca przed dwudziestym rokiem życia jest tzw. młodocianą pierwiastką. Zbyt wczesne porody również mogą wiązać się z pewnymi powikłaniami. Bez cienia wątpliwości można powiedzieć, że ciąża po 40. jest niewskazana, gdyż ryzyko powikłań jest bardzo duże.
Dlaczego lepiej rodzić we wcześniejszym wieku?
Granica wieku jest dość płynna i zależna od indywidualnych cech przyszłej mamy. Nie należy jej jednak bez końca przesuwać, ponieważ nie tylko możemy mieć problem z przebiegiem ciąży, porodu czy zdrowiem dziecka, ale z samym zajściem w ciążę. Niestety im starsza kobieta, tym częściej spotykamy się z cyklami bezowulacyjnymi i innego rodzaju zaburzeniami jajeczkowania, mogącymi utrudnić lub wręcz uniemożliwić poczęcie. Dotyczy to szczególnie tych kobiet, które już miewały problemy z nieregularnym miesiączkowaniem. Rozwiązaniem na zachodzie bywa zapłodnienie in vitro. Jednak w Polsce metoda ta nie jest tak szeroko dostępna, a poza tym jest bardzo kosztowna.
W takiej sytuacji do obowiązków lekarza należy poinformowanie kobiety, kiedy w jej życiu wystąpi najlepszy czas na zajście w ciążę, a obowiązkiem państwa jest stworzenie kobiecie warunków w tym właśnie okresie życia. W Polsce stwarzane są coraz lepsze warunki do rodzenia. Jest to jeszcze sytuacja daleka od marzeń ale widać, że temat ciąży znalazł się na wokandzie.
Problemy z zajściem w ciążę
Bardzo częstym błędem u kobiet w okolicach trzydziestki jest dokładnie zaplanowana data poczęcia i porodu. Nie zawsze za pierwszym razem i w czasie pierwszego jajeczkowania dochodzi do poczęcia. Często w związku z nieudaną jedną bądź drugą próbą pary zaczynają się stresować i denerwować, co może mieć bardzo niekorzystny wpływ na dalsze próby. Wzrost napięcia psychicznego oraz stres zaburzają wydzielanie hormonów sterujących pracą jajników i jąder. O problemach z płodnością mówimy zaś dopiero u par, które przez rok nieskutecznie próbowały począć dziecko.
Podsumowanie
Trzydzieści lat to dobry wiek na rodzenie dzieci. Kobieta jest ciągle jeszcze bardzo młoda, dlatego ciąża nie wiąże się ze zwiększonym ryzykiem powikłań, a jej decyzja o macierzyństwie jest przemyślana. Sam wiek nie kwalifikuje przyszłej mamy do grupy wysokiego ryzyka, gdyż wiele zależy od trybu życia, ogólnego stanu zdrowia, indywidualnych predyspozycji. Należy więc dbać o siebie, odwiedzać lekarza i cieszyć się z poczęcia upragnionego dziecka!
Autor: lek. med. Witold Kłosiński