Przypominamy, na czym polega poród indukowany i kiedy istnieją wskazania do jego przeprowadzenia.
Jeśli akcja porodowa nie rozpoczyna się samoistnie, a dalsze czekanie na rozwiązanie może przynieść niebezpieczeństwo matce lub dziecku, wskazane jest farmakologiczne wywołanie porodu. Na czym polega i kiedy jest zasadny poród indukowany?
Indukcja porodu – czym jest?
Poród indukowany to nic innego, jak poród wywoływany, a więc, mówiąc obrazowo – „sztuczne” pobudzenie akcji porodowej. I choć obecnie zabieg proponowany jest często kobietom, które zgłaszają się na porodówkę w 40-41 tygodniu ciąży, wielu specjalistów jest zdania, że to niepotrzebny pośpiech. Jak twierdzą, z indukcją porodu można bezpiecznie zaczekać aż do 42. tygodnia ciąży. Chyba, że istnieją faktyczne wskazania do tego, żeby przeprowadzić ją wcześniej.
Indukcja porodu – wskazania
Istnieje kilka sytuacji, w których wskazane jest indukowanie porodu mimo, że płód nie osiągnął jeszcze wymaganego „wieku”. Wśród najczęstszych wymienia się:
- przedwczesne odpływanie płynu owodniowego,
- nadciśnienie indukowane ciążą / stan przedrzucawkowy,
- nadciśnienie przewlekłe,
- cukrzyca w ciąży ,
- przewlekłe schorzenia ciężarnej,
- zakażenie wewnątrzmaciczne,
- konflikt serologiczny,
- hipotrofia płodu ,
- nieprawidłowe wyniki badań mogące sugerować zagrażające niedotlenienie wewnątrzmaciczne,
- obumarcie wewnątrzmaciczne donoszonego płodu,
- wady rozwojowe płodu,
- przedwczesne pęknięcie pęcherza płodowego,
- oznaki przenoszenia ciąży u matki,
- nadmierne przedłużanie się akcji skurczowej, które może skutkować zaburzeniami akcji serca u płodu i niedotleniem dziecka.
- w rzadkich sytuacjach inne wskazania.
Oczywiście indukcja powinna być rozważana jedynie w sytuacji, kiedy poród rzeczywiście może się odbyć siłami natury. Jej celem jest bowiem przyspieszenie naturalnej – i to słowo warto podkreślić – akcji porodowej. Mimo tego należy mieć świadomość, że indukcja może spowodować konieczność podjęcia cesarskiego cięcia – to ryzyko wpisane w ten zabieg i trzeba się z nim liczyć. Może się zdarzyć, że w związku z wywołaniem porodu zaistnieje ryzyko niedotlenienia dziecka, krwotoku poporodowego czy np. uszkodzenia szyjki macicy, a wtedy czekanie na samodzielny rozwój akcji porodowej mogłoby się skończyć dla rodzącej niekorzystnie.
Indukcja porodu – metody
Poród, który nie rozpoczyna się samoistnie, można wywołać na kilka sposobów. Przedstawiamy te najpowszechniejsze:
- odklejenie dolnego bieguna pęcherza płodowego – zabieg najmniej inwazyjny, a co za tym idzie najbezpieczniejszy; polega na oddzieleniu błon płodowych od ściany macicy i może zostać wykonany w gabinecie ginekologicznym;
- podawanie oksytocyny – syntetyczny hormon dostarcza się za pomocą kroplówki, a więc zabieg odbywa się w warunkach szpitalnych, już na sali porodowej; oksytocyna ma za zadanie wywołać skurcze macicy, a co za tym idzie – zainicjować akcję porodową; pierwsze skurcze mogą pojawić się nawet po kilku minutach od podania kroplówki,
- podanie dopochwowo żelu prostaglandynowego – prostaglandyna ma za zadanie przyspieszyć proces rozwierania się szyjki macicy;
- założenie cewnika foleya, tzw. balonika – zabieg polega na wprowadzeniu do kanału dojrzałej szyjki macicy gumowego cewnika zakończonego balonikiem. Balonik zostaje wypełniony płynem i utrzymywany jest między pęcherzem płodowym, a szyjką macicy. Uciskając szyjkę, powoduje je rozwarcie i stymuluje wydzielane prostaglandyn;
- przebicie pęcherza płodowego, tzw. amniotomia – metoda inwazyjna, która niestety, niesie wysokie ryzyko powikłań, dlatego nie jest wspierana przez Światową Organizację Zdrowia.
Szybciej, nie zawsze znaczy lepiej
Pamiętajmy, że nawet jeśli istnieją wskazania do wywołania porodu, zabieg ten może nieść ze sobą skutki uboczne. Mechanizmy towarzyszące porodowi indukowanemu nie są identyczne jak te, które pojawiają się w trakcie naturalnej akcji porodowej. Podczas indukcji trzeba się spodziewać, że skurcze porodowe będą silniejsze i bardziej bolesne niż te, pojawiające się w sposób naturalny.
Indukcja zwiększa też ryzyko niedotlenienia dziecka, krwotoku, uszkodzenia szyjki macicy lub macicy, a także konieczności zastosowania cięcia cesarskiego. I właśnie dlatego powinna być stosowana wyłącznie wtedy, kiedy jest konieczna!