Choroby weneryczne a ciąża

Mianem chorób wenerycznych określamy te choroby, które przenoszone są przede wszystkim drogą kontaktów seksualnych z zarażonym. Oczywiście tego typu schorzenia w każdym przypadku wymagają leczenia. Tym bardziej więc kobieta, która stara się o dziecko, powinna wykonać badania, pozwalające wykluczyć występowanie tego rodzaju schorzeń. Oczywiście, nawet zdiagnozowanie choroby nie stanowi przeszkody w urodzeniu zdrowego maluszka. Jednak należy pamiętać, że ciąża u kobiety chorej wymaga wyjątkowej troski i uwagi.

Choroby weneryczne – jakie?

Niektóre z chorób wenerycznych wywoływane są przez wirusy, bakterie, grzyby, inne z kolei przez pasożyty. Oto najbardziej powszechne choroby weneryczne:

Choroby weneryczne powodowane przez wirusy

Choroby weneryczne powodowane przez wirusy to:

AIDS/HIV,
HTLV,
kłykciny kończyste (HPV),
opryszczka,
WZW typu B (HBV).

Choroby weneryczne powodowane przez bakterie

Choroby weneryczne powodowane przez bakterie to:

chlamydioza,
czerwonka bakteryjna,
kiła,
rzeżączka,
wrzód weneryczny,
ziarniniak pachwinowy.

Choroby weneryczne powodowane przez grzyby

Choroby weneryczne powodowane przez grzyby to:

drożdżyca (kandydoza, grzybica).

Choroby weneryczne powodowane przez pasożyty

Choroby weneryczne powodowane przez pasożyty to:

ameboza,
rzęsistkowica,
świerzb,
wszawica łonowa.

Jak choroby weneryczne wpływają na ciążę?

Infekcje takie jak kiła, rzeżączka, chlamydia, opryszczka narządów płciowych czy wirusowe zapalenie wątroby typu B i C mogą prowadzić do:

poronienia lub przedwczesnego porodu,
niskiej masy urodzeniowej dziecka,
zakażenia noworodka w trakcie porodu,
wad rozwojowych płodu.

Niektóre choroby, takie jak kiła czy HIV, mogą przenosić się na dziecko przez łożysko.

Jednym z głównych zaleceń, jakich udziela się kobietom planującym ciążę, jest dokładne przebadanie się pod kątem występowania określonych schorzeń. Jak jednak wiadomo, ciąża dla wielu kobiet jest po prostu niespodzianką, a wtedy trudno mówić o odpowiednim przygotowaniu do niej. Dlatego też istnieje wykaz badań, jakie ciężarna kobieta musi oraz może (dla własnego poczucia bezpieczeństwa) wykonać już po zdiagnozowaniu ciąży.

Wśród badań wykonywanych obowiązkowo przez ciężarną jest tzw. odczyn WR, zwany także „próbą Wassermanna”. Badanie to jest przeprowadzane w 9-10 tygodniu ciąży (oraz powtórzone między 33-37 tygodniem) i ma zdiagnozować, czy kobieta nie uległa zakażeniu kiłą. Wykonanie tego badania we wczesnym okresie ciąży ma zasadnicze znaczenie, ponieważ umożliwia szybkie podjęcie leczenia, które polega na podaniu antybiotyku. Ważne, aby podjąć działanie w okresie pierwszych 16. tygodni ciąży, ponieważ do tego czasu zarazki kiły nie przenikają przez łożysko. Zarazki te są niebezpieczne dla rozwijającego się płodu (nawet te, którym udało się przetrwać, zazwyczaj przychodzą na świat zbyt wcześnie).

Ponadto, noworodki urodzone w takich przypadkach mają małą szansę przeżycia, a u ponad 40% wykrywa się kliniczne objawy kiły wrodzonej. Także w tym okresie (9-10 tydzień) zalecane, chociaż nieobowiązkowe jest przeprowadzenie badania na obecność wirusa HIV. Testy diagnostyczne, oceniające ryzyko infekcji wirusem, a w razie zakażenia – odpowiedni sposób prowadzenia ciąży, daje jednak dużą szansę urodzenia zdrowego maluszka.

Ciąża dla wielu kobiet jest niespodzianką, a wtedy trudno mówić o odpowiednim przygotowaniu do niej. Dlatego istnieje wykaz badań, jakie ciężarna kobieta musi oraz może wykonać już po zdiagnozowaniu ciąży.

Choroby weneryczna a poród

Kobiety w ciąży powinny także wykonać przynajmniej jeden rutynowy posiew na rzeżączkę. Nieleczona rzeżączka może skutkować poważną chorobą narządów miednicy (PID), a to z kolei – bezpłodnością (niekiedy także rozsianym zakażeniem gonokokowym). Choroba może doprowadzić także do zarażenia dziecka w momencie przechodzenia przez kanał rodny. Skutkuje to u malca zapaleniem spojówek i może być przyczyną trwałego uszkodzenia wzroku.

Według badań, około 8-10 % kobiet w ciąży choruje na chlamydię. Może ona doprowadzić do wielu poważnych schorzeń, takich jak np. infekcje moczowodu, zapalenie szyjki macicy, a nawet – bezpłodność. Także w tym wypadku, nieleczona kobieta może zarazić dziecko podczas porodu. U zarażonego malca może rozwinąć się zapalenie spojówek lub też zapalenie płuc. Ponadto chlamydia może być przyczyną poronienia, ciąży pozamacicznej, przedwczesnego porodu i wielu infekcji poporodowych. Jeżeli w pierwszych sześciu miesiącach ciąży dojdzie do zakażenia ciężarnej opryszczką, występuje ryzyko niewłaściwego rozwoju płodu, a niekiedy nawet – poronienia.

Jeżeli dojdzie do zakażenia w ostatnich trzech miesiącach – wzrasta możliwość przedwczesnego porodu. Jeśli ciężarna w przeszłości zmagała się z wirusem, powinna oczywiście poinformować o tym lekarza, gdyż także i w tym przypadku istnieje możliwość zarażenia noworodka w czasie porodu. Infekcja taka mogłaby z kolei stać się przyczyną niebezpiecznych zmian w centralnym układzie nerwowym maluszka, zakażenia skóry, jamy ustnej, płuc, zapalenia opon mózgowych czy też zapalenia rogówki oka.

Choroby weneryczne a ciąża – profilaktyka

Każda ciężarna powinna wykonać badania przesiewowe w kierunku chorób wenerycznych, zwykle w pierwszym trymestrze. W przypadku wykrycia infekcji lekarz dobiera bezpieczne dla ciąży leczenie. Ważne są:

regularne badania przed i w trakcie ciąży.
unikanie ryzykownych kontaktów seksualnych.
stosowanie prezerwatyw.
wykonanie szczepień przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B (przed ciążą).

Współpraca z lekarzem i odpowiednia profilaktyka mogą znacząco zmniejszyć ryzyko powikłań i zapewnić zdrowy przebieg ciąży. Pamiętaj, by każdą infekcję konsultować z ginekologiem, który pomoże dobrać najbezpieczniejszą formę leczenia.

Jak widać, następstwa chorób przenoszonych drogą płciową bywają nie tylko przykre, ale często – naprawdę groźne. Wiele z nich może doprowadzić do wad rozwojowych płodu. Dlatego też, jeżeli mamy jakiekolwiek powody aby przypuszczać, że także i nas może dotyczyć tego rodzaju choroba, należy poddać się badaniom najszybciej, jak to możliwe. Ze względu na to, że we wczesnej fazie większość chorób wenerycznych stosunkowo łatwo poddaje się leczeniu, nie należy lekceważyć alarmujących symptomów i poszukać pomocy u lekarza, zanim zmusi nas do tego – pojawienie się w brzuchu maleństwa.

Dowiedz się więcej: